Natuur
Met oog voor de wereld
Filter reisblogsGeselecteerde filters:
-
25000 dieren op 250 vierkante kilometer
‘Kijk, een leeuwenpaar!’ roept gids Shaniel, als we de Ngorongoro Conservation Area zijn binnenrijden. ‘Het is paartijd.’ Hij parkeert zijn Toyota Landcruiser op een strategische plek, zodat we door het open dak een goed uitzicht hebben op wat komen gaat.
-
De hoogste vulkaan van Kaapverdië: Over het lavagruis naar 2829 meter
Lucky huppelt naar boven op een vroege ochtend in november. De zon is net op en de mist hangt nog in de lucht. De wind is guur, de top ver. Op vier pootjes rent Lucky onbezorgd tussen de kleine stenen, terwijl hij ons aanmoedigt met zijn geblaf.
-
Waar de zon altijd schijnt: Santo Antão, het mooiste stipje in de Atlantische Oceaan
In Ponta do Sol schijnt de zon altijd als ik Rodrigo moet geloven. Met een grote boog duikt hij in het zoute zeewater dat wild tegen de kade klotst. Er is geen echt strand, maar slechts een haven waar vissers, kinderen en metselaars verkoeling zoeken na een dag onder de brandende zon.
-
-
Op safari: zo moet het (niet)
Mijn eerste safari-ervaring was in Noord-Nepal. We gingen op wandelsafari en een bloednerveuze gids waarschuwde: ‘Kijk uit voor neushoorns. Komen we ze tegen, blijf doodstil staan.
-
De bizarre planten van Maleisië
Kaschef Rogier van Vugt van de Hortus botanicus Leiden vertelt over de weelderige natuur van de Cameron Highlands, één van de bijzonderste natuurparken van het Maleise vasteland. Van vleesetende bekerplanten, tot stinkende doerians en parasitaire bloemen. Rogier legt uit wat er bijzonder is en waar je op moet letten.
-
Sao Jorge en de afdaling van de Caldeira de Cima
Woeste golven slaan tegen de rotsen. Het geklots van zeewater overstemt het geroezemoes van dorpsvissers, die op de late namiddag bij elkaar komen om hun hengel uit te gooien en de laatste nieuwtjes uit te wisselen.
-
Mongolië en het verrassende groen van de Orkhon Vallei
Het hout in de kachel knispert op de koude morgen. De dauw staat op het witte tentzeil van onze ger. Op de verlaten heuvels graast een groepje yaks in het prille zonlicht.
-
Daar waar nog ruimte is: Het niemandsland van de Gobi woestijn
We hobbelen over de verlaten wegen van de Gobi woestijn. Voor en achter ons is niets. Het enige dat de oneindige leegte doorbreekt zijn het handjevol spierwitte gers die te lijken zijn neergezet op plaatsen die ongeschikt zijn voor menselijk leven.
-
De velden van Terceira: Cultuur en traditie in het groene hart van de Azoren
Het is druk in de pasteleria als ik op een zondagmorgen een espresso kom drinken. De dorpsbewoners begroeten elkaar met twee zoenen en een knuffel.