Reisverslag 45-daagse reis van Nairobi naar Kaapstad

18 juli t/m 31 augustus 2008

We, de deelnemers aan de 45 daagse reis die ‘loopt’ van Nairobi in Kenia naar Kaapstad in Zuid Afrika, hebben afgesproken om ‘beurtelings’, elk in/met zijn eigen bewoordingen, één dag beschrijvend, een dagboek bij te houden. Zo hebben we voor later een naslagwerk om nog eens, mét de vele foto’s die ongetwijfeld gemaakt zullen gaan worden, na te zwijmelen over deze fantastische reis.  

18.07.2008.
Etten-Leur, 04.00 uur, de wekker…..
“We moeten er uit! We ‘moeten’weg!” Wilbert haalt ons op en zal ons (Rina, Kees, Jeanne en René) met zijn auto naar Roosendaal brengen om de trein te halen naar Schiphol.
Halfweg Etten-Leur en Roosendaal: “Shit” zegt Kees in de auto “ik ben m’n rugzak vergeten!” Dus terug, sleutel bij de buren halen, alarm eraf, tas pakken, alarm eróp en sleutel weer terug naar de buren, om uiteindelijk toch nog op tijd in Roosendaal respectievelijk op Schiphol aan te komen!! De dames gaan de tassen sealen en wij (Kees en ik) gaan in de rij voor ’t inchecken. Viel uiteindelijk wel mee, en de vlucht ook!

We zitten nu in het hotel in Nairobi, op ’n kleine kamer (maar niet klagen, die tentjes zijn straks nóg kleiner, en hebben geen douche!) en heb net gedoucht.
Zo meteen ‘lekker slapen en gezond (om 06.00 uur) weer op!’

René.  

19.07.2008
Opstaan in de kamer om 06.40 uur, om dan om 7 uur aan het ontbijt te zitten. Zonder horloge was dit wel een beetje lastig.
Ik was aangenaam verrast door het lekkere ontbijt van spek met eieren en toast.
Om 8 uur stonden we klaar voor vertrek. Nog eventjes water inslaan en op weg waren we naar Arusha.
Na een 200 km kwamen we aan in Namanya, voor de lunch. Onderweg zagen we al onze eerste dieren: de ma-raboe, secretarisvogel, zebra, Thomson gazelle, Pilac Breasted Roller (Voor mij als kleine meid gekend als de  ‘little plastic roller’).
Ook nog een kleine stop gemaakt voor houtskool onderweg. In Namanya hadden we onze eerste lunch, van boterhammen met confituur, pindakaas en geraspte kaas & ham, en voor de gezonde mensen ‘lekkere’ salade.
Dan gingen we naar de grenspost voor onze papieren in orde te brengen, iedereen mocht zó door.
In Tanzania wisselden we nog snel even geld en we zijn er nog steeds niet uit wat wat is…
Aangekomen in Snake Park (jammer genoeg zonder onderweg de ‘Killi’ te zien) kregen we een lesje in tenten bouwen en zo ging het bij sommige al iets vlotter dan bij anderen.

Als de tenten stonden gingen Tara en ik op weg naar de slangen. Best indrukwekkend deze meest giftige slangen van de wereld. Kom je niet graag tegen in het wild en als je dan op het bordje ‘very common’ ziet, dan bibber je toch even. Ook zaten er grote crock’s en enkele vogeltjes. Allez, vogeltjes: uilen, gier, havik… (!).
Nog snel een drankje in de bar (voor 70 cent) en dan op naar het avondeten: rijst met kip. Héérlijk!
Na het eten volgde de introductie die ik dan voor de 2e maal moest verrichten en zo kwamen we dan wat meer over elkaar te weten en nog meer leugens over ‘43’ jari-ge Chris.

De slaap kwam op en, toch in de vroege avond, kropen we het bed in. De plannen voor morgen:
- lekker uitslapen (9 uur ontbijt);
- masai-museum + -dorpje kijken;
- kameel rijden(?).

Ik verheug me er op onze nacht in de Serengeti, waar er kans bestaat om bezoek te krijgen van een leeuw. Geweldig, Oost West Thuis Best! Zó voel ik me hier in de bush: Thuis!!
We gaan dan nu beginnen aan onze eerste rustige nacht in onze tent nummer 4 op matje 5!

X Emilie X
 
20.07.2008. Ngorongoro.
9 uur: Ontbijt. Eitjes en toast, zeer lekker. Daarna tent een beetje opruimen opdat we om 15.00 u. klaar zouden zijn te vertrekken richting Ngorongoro.
Maar eerst nog even het Masai-museum, een beetje té toeristisch, maar op zich wel leerzaam. Daarna het nabije ‘dorpje’ bezocht. Kinderen waren zeer curieus, ouderen een beetje afstandelijk. Mooie foto’s kunnen trekken en alle kinderen vroegen om of money, of pen, of ‘pipi’. Een beetje raar wel zo 10 blanken een beetje aan het ronddolen. Ik voelde me een beetje ongemakkelijk, maar na een tijdje niet zo zeer meer.
13 uur: Lunch. Weer zeer lekker, daarna nog even de slangen gaan bezichtigen en eentje vastgehouden. Ook een krokodil(-babytje) mogen vasthouden. Slangen werden dan ook nog bezichtigd en net toen we er waren werden kuikens gevoerd… best griezelig.
15 uur: Stapten we de jeeps in en 2 uur en 30 minuten later kwamen we aan op onze Campsite. Ik heb me echt lekker kunnen warm douchen. En weer, om 20 uur, lekker avond gegeten. Daarna werd er voor ons gedanst en muziek gespeeld. Zeer leuk maar jammer dat we op het einde weer gebombardeerd werden met dingen om te kunnen kopen. Maar het zingen was geweldig, écht hoge noten kunnen ze bereiken! 

Ongelooflijke dag weer! Ik hoop op nog vele zó.

Tara.

21.07.2008.
Vandaag een hele lange, spannende en leuke dag gehad. Ik ben erg moe, dus schrijf niet zo veel.
We zitten op dit moment in het donker op het eten te wachten.
Vanmorgen om 04.30 uur op en de tentjes heel snel opgebroken en ontbeten. Daarna de jeep in en op naar de krater.
Daar aangekomen zagen wij meteen een luipaard (Alhoewel Chris ons niet geloofde). Echt super!!
In de loop van de dag is de hele cast van ‘De Lion King’ voorbij gekomen, maar we hebben ook olifanten, buffels, giraffen, gnoes en hele mooie vogels gezien. Echt héél mooi, puur genieten! Later op de dag zelfs nóg een luipaard gezien, wat heel bijzonder was.

Nu hééééééél erg moe en stoffig.
Lekker eten en ……slapen!!!

XXX Suzanna.

22.07.2008.
Na een slape-(en plas-)loze nacht wederom vroeg op. Hedenmorgen weer een gamedrive voor de boeg.
Tijdens het ontbijt installeerden de Japanners hun gehele foto-installatie voor de zonsopkomst.
Eenmaal op pad werden wij verwelkomt door de bewuste ‘opkomst’. Helaas voor de Japanners!
De beestenboel van gisteren werd aangevuld met de cheeta en wel een jagende(!). Verder deze dag met name nog meerdere cheeta’s en leeuwen gezien.
Het middageten werd vergezeld van nieuwsgierige vogels. Benieuwd wat we verder nog voor lunchende dieren op deze trip ontmoeten.
Na de lunch, we ‘hit the road’, terug naar Arusha. Onderweg heeft onze groep ook de eerste giraffen kunnen aanschouwen. Verder kwamen we een truck tegen welke de term ‘hit the road’ wel erg letterlijk had genomen. Gelukkig kwam de chauffeur er heelhuids uit.

Na vele hobbelende kilometers kwamen we vanuit de Serengeti en de Ngorongoro-krater terug bij Sammy en onze nieuwe crew. Mister Mozes, Johnny en Garreth.
Verfrist van een heerlijke douche hebben we deze avond afscheid genomen van onze Chris. Jaramba, we zullen zijn échte leeftijd nooit te weten komen.

Monique.

23.07.2008.
Onze eerste dag met Mozes en zijn crew zullen we niet snel vergeten.
Vandaag een reisdag, en wel een héééle lange.

Verschillende landschappen zijn aan ons voorbij gekomen. Van de kalende vlaktes, langs groene delen, aloëvera, vruchten- en rijstvelden, zijn we na ruim 700 km in Dar es Salaam aangekomen.

Met een volle maag van de beefburger liggen we voldaan in ons in het donker opgezette tentje te luisteren naar de golven van de oceaan….

Wat nu betreft: welterusten en tot later, op de vele mooie dagen die nog komen gaan!

Roland.
 
24.07.2008.
Om half 7 gewekt, snel tent en slaapmatjes opruimen en ontbijten.
Om half 10 vertrekt ‘t bootje dat ons naar de ferry brengt.
Na 2-1/2 uur komen we op Zanzibar aan. Paspoort con-troles, enz..
We worden met een busje bij het hotel afgezet. Ik had een iets leuker hotel verwacht, met terras aan zee, maar helaas moeten we ’t met wat ‘minder’ doen.
Een lekkere lunch maakt ’t weer goed.
We worden gebriefd over excursies en dan is er tijd om stad en strand te bekijken.
Om half 6 gaan we naar ‘Africa House’ om de onder gaande zon te bekijken. Bij een lekkere bacardi-cola en een biertje genieten we van dit mooie schouwspel. 

Daarna even opfrissen en naar het strandrestaurant waar we bij mooie muziek en dans een heerlijk visje eten.
Dan is ’t tijd om onze hotelkamer op te zoeken, de vieze was klaarzetten. Als ’t mooi weer is krijgen we hem ’s avonds schoon terug wordt ons gezegd…
Nu gaan we slapen, morgen weer een dag, deze was in ieder geval weer geslaagd.

Jeanne.

25.07.2008.
Om 07.00 uur opgestaan, we waren al om 05.30 uur wakker. Ja, dat begint te wennen dat vroeg opstaan.
Om 07.20 uur werden we gewekt door de Bellboy dat Mister Mozes op ons wachtte voor de Spice-tour. Toen we in de ontbijtruimte kwamen was men druk bezig met de ontbijttafel te dekken. De was inleveren kon ook nog niet want de receptionist moest eerst douchen en de nachtboy had hier geen kaas van gegeten. Na een ontbijtje met omelet, banaan en jam konden we om 08.15 uur wandelend naar onze 1e bezichtiging het ‘Old Fort’. 2e bezichtiging ‘House of Wonders’.
Vanaf hier met de bus (onderweg passeerden we het huis waar Freddy Mercury is geboren) op weg naar het ‘slaven-markt-museum’. Erg indrukwekkend en triest om zo te zien.
Vandaar naar een ruïne van de sultan, waar de 14 vrouwen verbleven. De sultan woonde er niet maar liet zich vermaken door zijn 14 vrouwen en vertrok weer na het baden…
Achter de ruïne was men boten aan het bouwen en repareren, René en Roland hebben nog een visser ‘geholpen’ zijn bootje op balken te leggen, was aan een opknapbeurtje toe. Hij ging hem opschuren met een visvel in het water gedompeld. 

Mooie plaatjes geschoten.
Op naar de plantage. We hebben er peper, gember, nootmuskaat, kruidnagel, citroengras, vanille en nog veel meer andere kruiden (niet alles meer onthouden) gezien. Na de tocht over de plantage ook bananen, ananas, rambutan, jackfruit, papaya en koffie en cacao gezien.
Na de proeverij van 3 verschillende theeen en tal van fruit, zijn we meegelopen de plantage weer op om een boy in de kokosboom te zien klimmen. Een aap was er niets bij! Hij heeft nog twee kokosnoten gekapt om ons te laten drinken van de kokosmelk en kokos te laten proeven.
Weer van de plantage vertrokken om bij een ‘lokal mama’ te gaan eten. Bij binnenkomst schoenen ‘uit’ en plaats nemen aan de ‘gedekte tafel’, waar we een sapje kregen van mango, pineapple en jackfruit. Er kwam een dampende schaal op tafel waar rijst, aardappelen en beef in zat. Bereid met ‘alle’ kruiden die we die ochtend gezien hadden, geserveerd met een salade met chilipepers. Hier konden we ook een henna painting laten zetten.

Zeer voldaan van deze trip, terug naar Stone Town. Na even naar de kamer geweest te zijn, zijn we (Jeanne, René, Kees en ikzelf) de stad in geweest naar de visafslag en de lokale markt. Wat moe van het slenteren op het terras van het ‘Livingston Restaurant’ een drankje gedronken, kijkend naar het lossen van een vrachtschip en de terugkomende bootjes van de ‘snorkel eilandjes’. Jeanne heeft nog snel een bootje geregeld om de volgende dag samen met Monique en Roland te gaan varen.
’s Avonds wilden we toch even bekijken wat de plaatselijke bevolking at en ook naar toeristen op de ‘eetmarkt’. De ‘jonge garde’ was hier de eerste avond geweest… Nou dames, het is aan de ‘oude garde’ niet besteed! Na één-spiesje-de-man, wat we niet lekker vonden, op zoek naar een eettentje. Tóch nog lekker gegeten en daarna nog maar even naar het Livingston-terras voor een wijntje en biertje, ons verheugend op de volgende dag vallen we in slaap…. 

Rina.

26.07.2008.
’s Morgens om 8 uur ontbijt om hierna, samen met Monique, Roland, Jeanne, René, Rina en ik een boottocht te maken naar 2 eilanden, om te snorkelen en de schildpadden te gaan bezoeken.
Om half tien afgesproken op het strand vanwaar we vertrekken. Eerst zwemvliezen passen en ook ‘n bril en snorkelpijp.
We moesten even door het water want de boot kon niet helemaal op het strand. Maar dit is voor ons noeste zeelieden geen probleem, want we komen uit Nederland. De zon deed al goed zijn best en wat bleek even nadien: het zeil werd uitgerold en toen ging de dow verder… geen geronk meer van de motor. Heerlijk wat een stilte en rust!
Toen we bij het eerste eiland aankwamen was er de gelegenheid om te snorkelen voor-die-het-wou. Eerst was het alleen Roland en nadien Jeanne ook nog.

We konden zelf aangeven wanneer we naar het volgende eiland wilden varen.
Na plm. een ½ uur gaven we het sein dat we weer verder wilden, eerst even op de motor en toen werd het zeil weer gehesen.
We zagen ‘Prison Island’ al snel naderen, het leek wel een bounty eiland met een mooi strandje en behoorlijk veel bebouwing er op. Achteraf bleek het nooit een ge-vangenen eiland geweest te zijn, i.v.m. epidemieën en ziektes.
Hier zaten ook hele grote schildpadden, enkelen sprongen er zelfs bovenuit (qua grootte dan natuurlijk) en je kreeg wat groene takjes om ze te voederen. Een leuk gezicht want ze lagen eerst allemaal stil, maar na het zien van de blaadjes waren ze zo wakker.

Toen terug naar de boot voor de lunch en wat schetste onze verbazing: het zag er prima uit. Dus nu nog proeven wat de crew er van gemaakt had. Het smaakte voortreffelijk. Er waren 2 soorten vis (tonijn en kingfish), salade (komkommers, tomaten, ui, paprika), pannekoek, brood, ananas, mango, mandarijn, banaan(tjes), een bladerdeegje gevuld met gehakt, en drank. Dit was toppie! Toen we gegeten hadden werden we terug afgezet op het strandje om nog wat te zonnen. Zelf ben ik nog een beetje het strand en omgeving wisten verkennen en nog enkele mooie plaatjes geschoten. Om plm. 10 over 4 terug naar Stone Town. We hadden er écht van genoten.
’s Avonds lekker gegeten in het ‘Sunrise’ restaurant en toen nog even een terrasje bezocht. Al met al een zeer geslaagde dag. Morgen komt er weer een nieuwe dag.

Kees.
 
27.07.2008. Zondag.
Vandaag de laatste dag op Zanzibar. We hebben een beetje uitgeslapen, daarna ontbijten. Om een broodje te bemachtigen moest je wel een beetje (veel) geduld hebben!
Daarna de tassen inpakken en nog even Stone Town in. Zelf heb ik nog een mooi schilderij gekocht op de valreep.
Nog even genieten van de zon en de zee op een terras.
Om 13.00 uur vertrok de boot naar het vasteland. Het was een ruig tochtje, waarvan ik de details hier verder achterwege laat…
Terug op de camping zetten we snel onze tenten op om daarna een frisse duik in de zee te nemen. Héérlijk!!
Het avondeten was weer fantastisch bereid door onze nieuwe kok John. En na een drankje in de bar was het weer hoog tijd om te gaan slapen.

                                                  
 
28.07.2008. Dar es Salaam.
Vanochtend mochten we uitslapen, wel tot 07.00 uur maar liefst(!). Dus opgeruimd en onze vochtige tentjes weer opgeborgen. (Dat wordt weer lekker vanavond …!).
Op weg naar onze volgende campsite in de Baobab Valley. Een lange, saaie rit/zit in de truck. Iedereen zoekt weer dingen om zichzelf mee te vermaken: i.pods, boeken en camera’s worden aangewend om de tijd te doden. Onderweg komen we door een natuurpark gereden waar het werkelijk wemelt van de olifanten, giraffes, gazelles en ander wild gespuis!
Gelukkig stopt Mozes even illegaal, zodat we mooie foto’s kunnen maken van de olifantenfamilie die vlak naast de hoofdweg staat te grazen. Ze hebben zelfs een kleintje bij zich!! 

Ook zien we een record aantal truckongevallen onderweg, eentje is écht volledig geplet. Een ander staat in brand terwijl de chauffeur er nog in zit te wachten…  

Het voorbijtrekkende landschap vol groene bomen en bergen is indrukwekkend. In de verte zijn toppen te zien van een ruiger gebergte. Jammer dat we er hier niet uit mogen, het lijkt me super om hier te wandelen, klimmen, etc.!
Avond.
Inmiddels aangekomen bij Baobab Valley Campsite. Weer stond er spaghetti Bolognese op ’t menu, misschien wat eentonig, maar ik vind ’t lekker, dus prima! Na ’t eten gaat ’t kampvuurtje áán en vertelt Mozes traditionele verhalen van zijn stam over een neusbeest met kannibalistische voorkeuren en meer…
Ik heb als enige de houtgestookte douche al even uitgeprobeerd ’s avonds, zonder stroom, maar met mijn lampje opgehangen aan de kapstok. Heerlijk warm, hartstikke schoon, wat heb ik dat gemist deze week!! Na nog even napraten bij het vuur ga ik slapen. Temidden van het krekelkoor om ons heen.

Lisanne. 

29.07.2008.
Vandaag van Baobab Valley (dat z’n naam zeer goed aandeed met z’n grote baobab bomen) naar Iringa.
In Iringa de markt bekeken, foto’s geschoten en ons verwonderd dat vers, oud, vlees, vis, groenten, etc. enz., gewoon dóór en naast elkaar liggen ‘tentoongesteld’… Hoezo HHCAP en/of ‘Keuringsdienst van Wa(a)r(d)en’??

Om 13.00 uur terug naar de bus waar blijkt dat Lisanne net terug is van de dokter. Ze is geprikt en wordt getest, moeten dus nog een half uurtje wachten.
Later blijkt dat ze waarschijnlijk ‘n bacterie of zoiets, of malaria of een broertje of zusje daarvan, heeft opgelopen. Zak pillen mee en hopen en afwachten dan maar.
We lunchen op ’n plek waar opgravingen uit de oudheid gevonden en tentoongesteld zijn. Wie wil krijgt een rondleiding (á Sh.3000,=) .
Daarna verder naar de camping ‘The Old Farm House’, +  50 km verderop, in/bij Kibao.
Tenten opzetten en dan valt snel de pikdonkere avond… Geen hand voor de ogen te zien. Donker is hier écht donker, en da’s voor mij pas écht afzien…

René.   
 
30.07.2008.
Na een heerlijke nacht in ‘The Old Farm’ werden we om half 6 uur gewekt door Mozes. Snel alle tenten in de truck wat ondertussen al routine is en daarna een heerlijk ontbijt tussen de kiezen.
Dan begonnen we aan de lange reis naar Malawi en lieten we het 2e land achter ons. Ik keek erg uit naar Malawi omdat het een van de vriendelijkste landen is. Onderweg zagen we veel thee en ‘the usual’ sightseeing.
Aan de grens had ik een beetje schrik omdat de man, in het boek juist voor mij, de toegang tot Malawi werd geweigerd omdat hij geen andere stempel had. Maar alles was ok.

We werden snel begroet door vele kindjes en ze wouden allemaal dolgraag op de foto. Dan arriveerden we relatief snel op de camping, ook al miste ik wel het party volk dat was beloofd…
Ik ga heerlijk genieten van een paar dagen aan een geweldig meer en lekker slapen, douchen en genieten van de mooie omgeving en de vriendelijke mensen. We zijn nu aan het wachten op het eten en aan het genieten van het biertje.

Emilie. X  

31.07.2008. Dag 14, Malawi/Chitimba.
Vandaag eindelijk kunnen uitslapen, maar toch om 07.30 u. wakker. Na lekker ontbeten snel even naar het strand getrokken. Emilie is er in gegaan, ik bleef aan de kant. Al snel werden we vergezeld van een groep jongens die curieus waren naar waar we vandaan kwamen en nog van alles.         

Om 10 uur vertrokken met een gids voor een village walk. We liepen langs de orphanage, de school en het hospital. Super lieve mensen. Allemaal wouden ze op de foto en allen gaven ze hun adres om de foto op te sturen.
Om 1 uur gegeten, lekkere patatjes met rijst. Daarna alles opgeladen en een dutje gedaan.
Om 4 uur dan een koude douche genomen, was de koudste douche tot nu toe, brrr…
De andere ATC-truck is ook net aangekomen, wat een grote groep!
Straks avondeten en morgen de lange wandeling naar Livingstonia.
Spannend!!

Tara.
 
01.08.2008. Dag 15.
Ik heb vandaag een heerlijk relaxte dag gehad!
Vanmorgen wel vroeg opgestaan. Om 6u. wakker gemaakt door Mozes en gaan ontbijten. Ik heb uiteindelijk besloten niet te gaan. Om nu, drie dagen nadat ik mijn voet heb verstuikt, 15 km te gaan lopen is natuurlijk de Goden verzoeken! Lisanne en ik hebben dus de gehele dag heerlijk zitten luieren, lekker boekje lezen, muziekje luisteren en zwemmen in het meer. Toen we uiteindelijk gingen douchen, hoorden we de rest al weer aankomen. Zij waren net terug van Livingstonia. Ze waren helemaal kapot! Met de truck uiteindelijk teruggereden omdat het zo ver was. Ze hadden de berg opgelopen en daar zo’n 4 ½ uur over gedaan… Helemaal kapot dus!!          

Ik was blij dat ik niet mee was gegaan. Nu zitten we heerlijk bij het beachhouse te wachten op het eten. De omgeving is hier prachtig en het water van het Malawimeer heerlijk! Verder heeft Lisanne vandaag ook eindelijk haar laatste malariatabletten genomen. Nu is ze als het goed is weer een stuk beter! Strakjes lekker eten en nog wat drinken aan de bar en dan morgen weer een dagje ‘trucken’…

Suzanna.

02.08.2008. Dag 16.
Gewekt door heerlijke wentelteefjes (!) zijn we deze morgen naar Luwawa Forest vertrokken. Onderweg, voor de boodschappen, gestopt in Mzuzu, waarbij eenieder de mogelijkheid had eigen versnaperingen te kopen. 

Wijzelf hebben nog een aantal kwatcha’s gewisseld. Hierbij hadden ze werkelijk een paspoort nodig! Echt waanzin voor US.25,=!
Na deze tussenstop zijn we direct, zonder lunchstop, doorgereden naar Luwawa. Hier in de regen geluncht en gedubd of we voor het eerst zouden upgraden… Gezien de prijzen (US.30,= pppn voor een doubleroom,  US10,= pppn voor een stapelbed op een gezamenlijke slaapzaal), gekozen tóch de tent op te zetten.
Voordat we bloemkool (blèèhh) met banaan gingen eten, hebben we de niet Afrikaanse omgeving verkent.  Het lijkt of je je hier in Noorwegen waant…!
Na een zeer ingewikkelde stelling van Mozes bij een erg warm kampvuur, hebben we ons vroeg gewaagd aan de koude nacht.

Monique.
 
03.08.2008. Dag 17.
Zittend en vissend vanaf de steiger zitten wij deze middag nog bij te komen van de inspannende wandeling naar Livingstonia.

De wandeling van hedenmorgen heeft de stijve spieren losgemaakt. Vér van de bewoonde wereld was deze wandeling totaal anders dan die van vrijdag. Geen lokale bevolking, alleen het herkenbare rode stoffige zandpad.
Nu maar hopen dat we nog wat vangen voor het diner van vanavond. En dan morgen weer een reisdag naar alweer het derde (Kenia niet meegerekend) land: Zambia.

Roland.
 
04.08.2008.
Zambia wacht….., lange reis, dus: Vroeg op!! Half vijf op, zes uur wég, heeft Mozes gezegd.
Luwawa Forest, Kasungu, Lilongwe, Mchinji. Hier in/bij Mchinji, is de grens met Zambia. Zou land kunnen duren, maar ’t viel uiteindelijk mee.
Via Chipata (boodschappen gedaan), geld wisselen en “Nog maar 130 km naar South Luangwa NP… Als de weg méévalt zijn we d’r zo, als de weg tégenvalt, kan ’t wat langer duren” zei Gerrit….
We kwamen hobbelend, kreunend, steunend en niet (!) slapend om + 18.00 u. áán…. Dus de weg viel niet écht mee!                     

Het laatste stuk, in het park, al wat beestwerk gezien, maar ’s avonds liepen de olifanten en neushoorns al vlak langs onze tenten… zal me wat worden vannacht!!

Jeanne.

05.08.08.
Vanmorgen om 05.30 u. gewekt door Mozes voor het ontbijt en om hierna opgehaald te worden voor onze gamedrive door het ‘South Luangwa National Park’.
Even een korte uitleg door onze gids, nooit rechtop staan, blijven zitten en rustig blijven, want het blijven wilde dieren (…!!...).
De eersten die we tegenkwamen waren de giraffen maar deze bewogen gelijk en wel achter de struiken, de volgende waren de olifanten en deze wel heel kort bij de 4w-drive en deze zijn écht niet schuw! Wat een mooi gezicht! We zijn het park nog niet opgereden, dus wie weet wat er ons nog te wachten staat.
Eerst even inchecken met hoeveel we het park ingaan want ‘you never know’ nietwaar…
Dan de impala’s en puku’s (’n antilope soort) even verder de buffels in een schitterende natuur, wat is het al genieten! Een stuk verder komen we bij een andere 4wheel en er word wat overlegd van wat zij dachten gezien te hebben. Het bleek een leeuw te zijn die we eerst na even zoeken nog niet te zien kregen.
Plm. 10 minuten verder: Ja hoor, daar lag hij. Het was een jong mannetje en o wat kwamen we er dichtbij: + 3 meter!  Wat een sensatie, hier komen we voor.

Toen weer verder en daar kwamen we de eerste zebra’s tegen in gezelschap van de impala’s. Deze waarschuwen elkaar bij gevaar, wat een sociale controle tussen deze dieren. We kwamen terug bij het water en daar zat een visarend schitterend in de top van een boom. Wat ook een mooie vogel.

Op naar de koffiestop met cakie en hier stonden wel 7 giraffen en deze lieten zich wel goed spotten. Wat een elegante en sierlijke beesten zijn dit ook. De koffie smaakte heerlijk en dit hadden we al wel verdiend na al dat spotten, maar het blijft de moeite en de tijd vliegt voorbij. We zouden maar tot 10 u. weg zijn, maar het wordt half elf, da’s dan weer boffen.
Terug op de campsite werden we verrast door de crew (Mozes, Jarret en John) op pannekoeken, mix van rijst met groente, bonen in pittige tomatensaus, fruitcoctail en koffie of thee, en brood. Dat smaakte prima, toen een douche-je gepakt en even wat was, en daarna heerlijk genieten van het zonnig en warme weer aan de oever van de Luangwa-river. Toppie, de hippo’s zijn heerlijk aan het badderen om straks weer tussen de tentjes te komen samen met de olifanten en wat al niet meer…
’s Avonds een heerlijk biertje en wijntje gedronken aan de oever van de rivier, mét houtvuurtje en zitten te genieten van de hippo’s in het water, want deze maken behoorlijk kabaal!
Morgen verder naar Chipata voor de doortrek naar Lusaka.

Kees.
 
06.08.2008.
05.30 u. weer op. Het vaste ritueel: matjes oprollen, slaapzakken in de zak, tent afbreken, alles in de truck, en om 06.30 u. vertrekken. Het eerste gedeelte hebben we een extra reiziger mee. Een backpackster uit Australië. Mozes heeft ons gevraagd of we bezwaar hadden dat ze meereed. Uiteraard had dit niemand.
Hobbelend en schuddend terug naar Chipata. Lisanne nog even naar de dokter. Alles OK, dus zij kan weer verder met genieten.
Even over de markt gewandeld, weer even wat inkopen gedaan in de supermarkt.

Onderweg weer even gestopt voor de lunch en dan weer verder naar een kleine camping in Chipata.
Vast ritueel: tent opzetten, eten en naar bed. Morgen een nieuwe dag!

Rina.
 
07.08.2008.
Vandaag zijn we doorgereden naar een camping vlak bij Lusaka, de hoofstad van Zambia. 

En na alle rieten hutten en lemen huisjes is een stad met stenen huizen een aangename afwisseling. Dit lijkt op een echte stad.
Vlak voordat we bij de camping aankwamen gestopt bij een shoppingcentre. Een groot centrum met alles erin, -op en –aan. Wat een luxe om te zien!
Aangekomen op de camping, tenten opzetten en douchen. Daar was ik wel aan toe.
In de bar hebben we genoten van een biertje. Na het eten kwam de wodka en ‘pineapple-coconut-aanmaak-limo’ op tafel.
Hier hebben we onze eigen cocktail van gebrouwen. Een verrassende maar lekkere smaak.
Tijdens het drinken nog wat raadsels, denkspelletjes en het ping-pong-spel in verschillende versies gedaan.
Daarna werd het bedtijd, want morgen staat ons weer een lange rit met de truck te wachten…

09.08.2008.
Na een flinke rit komen we aan op de campsite in Livingstone. Het is een ongelooflijk luxe, maar ook drukbezette camping.
We krijgen een videootje te zien over de vele activiteiten, Dit gebied is veelzijdig, voor zowel de natuur- als de sporliefhebbers is er genoeg keus.
Iedereen kiest dan ook iets uit ’t rijtje. De dag erna is er dan ook een vol verhalen, voor vrijwel iedereen ervaringen om nooit te vergeten.
Er werd vroeg opgestaan voor een zonsopgangcruise, een wandelsafari, raften en nog veel meer.
Monique en Roland gaan ’s middags een mooie (maar korte) helikoptervlucht over Livingstone en de ‘Vic’-falls maken. Emilie en Lisanne springen de  bungeeswing van de Vicfalls-brug onder aanmoediging van Tara, Mozes en Jared.
’s Avonds gaat er weer een groep sunsetcruisen en eten.                                  

Allemaal s u p e r  zo bleek bij ’t uitwisselen van de ervaringen.
Luxe en westers genieten mag ook best een keertje!!

Lisanne.
 
10.08.2008.
Vandaag, voor ‘de verandering’, vroeg op: 04.45 uur:  k w a r t  v o o r  v i j f  dus! Op weg naar Chobe, in Botswana. Grensformaliteiten zouden lang kunnen duren, vandaar!
Het viel echter mee, en om +  13.30 uur waren we in Chobe.
Om 15.00 u. gingen we per boot op safari. Het hele, of bijna hele assortiment, wild kwam voorbij, zowat alles behalve de leeuwen! Het was een hele mooie tocht. Vooral de overtocht van ’n paar olifantenkuddes, van ’t vasteland naar de eilandjes was fascinerend!

    

De kleintjes toeterden, tetterden en gilden van angst, maar de pa’s en de ma’s duwden hen met hun slurven dóór en verder.
Veilig aan de óverkant wapperden ze met hun oren en toeterden opnieuw van trots dat ze ’t gehaald hadden!!
Tot slot nog een mooie sundown, en óók deze dag kon niet meer stuk!

René.
 
11.08.2008.
Nog 20 dagen te gaan. 5 u. opstaan….!

In de truck ging ik een beetje kapot van het hoesten.
Ook de volgende mond en klauwzeer inspecties zijn weer gepasseerd. Lag juist te dutten.
Aangekomen in Maun. Voor twintig dollar inkopen aan fris, water, chips en rum als nachtmuts…
Snel tentjes op en day-pack voor de delta, zware bevalling!!
Er kwam een gids vertellen voor de komende twee dagen. Ben heel benieuwd: mokoro, wandelen…
Nog twee dagen en we vliegen!!

Emilie, X.  

12.08.2008.  Dag 26:  Okavango Delta.
06.30 uur óp, zodat we tegen 07.30 uur klaar stonden voor de grote truck die ons kwam ophalen.
Bijna twee uur waaide de wind koud door het raamloze busje en toen we om 10.00 uur uitstapten was de zon al volop aan ’t schijnen en moesten alle kleren uit.
Per twee de mokoro in, Emilie en ik hadden Philip als ‘poler’, een zeer bekwame man want 2 uur later en volkomen relaxt kwamen we droog aan.

Tent opgezet en geschillt tot 4 uur wanneer we op safari-walk vertrokken. Zebra’s, impala’s en 1 (een) olifant hebben we gezien. Super cool, alleen jammer dat Suzanna een beetje ziek was.
Na 6 uur kwamen we terug op de campsite en John had lekker voor ons gekookt. Groentjes en rijst. Vroeg ons bedje in, lekker slapen….

Tara.

13.08.2008. Dag 27. Okavango Delta.
Vanmorgen vroeg gewekt want we gingen eerst een lange wandeling maken.
We vertrekken om 7 uur en het was meteen raak. We stuiten op een groepje giraffen. Best raar om zo dichtbij zulke grote dieren te staan en zonder ‘bescherming’ van een auto…
Ook zien we zwijntjes, impala’s en het hoogtepunt:  Olifanten! Na een lange tijd een spoor te hebben gevolgd waren we heel dichtbij! We moesten van de gids wel op een goede afstand blijven, hij hield ons goed vast.
Na een goede 3 uur waren we weer terug bij de campsite. Ik was op! Vooral omdat ik de dag ervoor niet zo lekker was.
We hebben ’s middags lekker gerelaxt, lekker beetje liggen in de schaduw, zwemmen in de delta, boekje lezen…
Tara, Emilie en Roland hadden ook nog geprobeerd met de mokoro te varen, dat was toch nog moeilijker dan het eruit ziet!

Nadat we spaghetti op hadden, begon het feestje van de avond. De totale bevolking ging dansen en zingen. Was leuk!!
Daarna wilden ze graag dat wij het zelfde deden met liedjes en dansjes uit Nederland.

Maar helaas is onze cultuur wat minder vindingrijk. Verder dan de Zeppelin en de vogeltjesdans kwamen we niet. René heeft ook nog een mooie versie van ‘De Vlieger’ weggegeven. (André Hazes zou jaloers zijn!).
Daarna vond ik het weer mooi geweest en zocht ik mijn tentje op. Het was een gezellige dag.
Morgen weer terug naar Mozes, een douche en schone kleding!!!

Suzanna.
 
14.08.2008. Dag 28. Okavango Delta – Maun.
Soezend op het aflopende kikkerkoor van de vorige avond/nacht, werden we gewekt door de geur van verse pannenkoeken!.....  “Lekker, hè Kees!?”
Om 08.30 uur begonnen we aan de terugvaart met de mokoro’s naar het Mokorostation. Als gebruikelijk  sloten we met onze oudste poler, John, de rij.
Na een langer lijkende/zijnde terugtocht, altijd het geval als je naar iets verlangd, konden we na wederom een heerlijke lunch, onder een warme douche en daarna in de schone kleren!
In de middag (15.30 uur) zijn we met de groep, met uitzondering van Jeanne en René, naar Maun vertrokken.
Vanuit Maun zijn wij (Tara, Suzanna, Emilie en ik) bij het vliegveld afgezet om een vlucht te maken over de delta.
Onze Zuid Afrikaanse piloot liet ons de bovenkant van de delta zien, zowel van ver als van dichtbij. We vlogen op een gegeven moment net over de bomen heen….  Een geweldige manier om veel dieren te zien!
Bij terugkomst ‘ujak’ gegeten en bij het kampvuur een drankje gedronken.

Monique.
 
15.08.2008. Dag 29. Maun – Bangari.
Alweer onze laatste uren in Botswana…
Na 400 km gereden te hebben kwamen we rond het middaguur aan bij de grensovergang naar Namibië.

Op de campsite (waar gewaarschuwd werd voor krokodillen..!!..) hebben we na de lunch, gewassen, gedronken aan het rivierterras.
Na het eten zouden we een optreden van een bandje krijgen, welke om onduidelijke redenen geen doorgang vond.
In de bar hebben we ons na het eten geïnformeerd over de stand van zaken van/op de Olympische Spelen: Verloren met waterpolo van de Australiërs (10-9) wat we direct te horen kregen (van de aanwezige Aussies).

Roland. 
 
16.08.2008. Dag 30. Bangari – Etosha.
Wéér vroeg op (05.45 u.) en om 07.00 u. zijn we vertrokken. We moeten voor zonsondergang ‘binnen’ zijn…
Eerst nog even boodschappen gedaan in Rundu, geld gewisseld en daarna verder. Bij de lunch kregen we gelijk bezoek van ’n paar kleine kinderen die van John wat brood etc. meekregen. In ’n mum van tijd stonden er echter opnieuw zo’n 10 á 12 kinderen met grote ogen verwachtingsvol naar ons te kijken.

Na eerst ’n snoepje, foto-shoots en lachen om de resultaten, kregen ook zij wat te eten van John en Gerrit. Ze waren heel dankbaar. De moeder van de eerste kindjes kwam nog voorbij (zo te zien ging ze water halen) en zwaaide ook dankbaar.
Na de lunch verder. Mozes wist ’n ‘binnen-door-weg’ waarmee we + 100 km. zouden afsnijden…. Echter door verstopte sproeiers en filter (4x motorpech…) werd ’t later en later en miste Mozes ook nog eens ’n afslag door de besognes! En dus was ’t hek/de poort dicht van het Etosha NP en moesten we op zoek naar ’n andere camping. Na driemaal ‘mis’, kwamen we uiteindelijk terecht op ’n Duitse “chique-de-friemel”-camping (…zagen we ’s morgens bij ‘licht’ pas écht want het was inmiddels pikkedonker!). Na een lekkere douche en diner weer de tent opgezocht, want we moeten morgen gezond weer op!

Jeanne.

17.08.2008. Dag 31.
Zes uur op en, na het vast ritueel van tent afbreken en ontbijt, om 07.00 u. op pad naar Etosha NP. Binnen het park (duurde wel even voor we binnen mochten) reden we stapvoets waar al snel de eerste olifanten, giraffes en zebra’s gescoord werden.
Bij de waterhole was het een komen en gaan van dieren. De drinkende giraffes blijven een prachtig gezicht met hun doorgezakte voorpoten.

De originele campsite nog even bezocht waar we oorspronkelijk hadden moeten camperen de afgelopen nacht…  Nou, dat was ook niet verkeerd geweest!
Half de middag arriveerden we op de campsite. Na het opzetten van de tent snel met een rosé en de rode wijn (die niet ‘goed’ was) en een zak chips naar de waterhole. Wat een prachtig gezicht! Een hele olifantenfamilie die komt drinken! We konden er niet genoeg van krijgen, maar het eten wachtte.

Eenmaal bij de tent wordt er geroepen dat de rhino én een baby-rhino gesignaleerd waren bij de pole, dus: snel terug!!
Na het eten waar gauw plaatsnemen op de bankjes en genieten maar!!
Om 22.30 uur uiteindelijk toch maar naar bed, dromen van de dag die komen gaat!!
Wat zal deze ons brengen…. Een leeuw??

Rina.

18.08.2008.
De eerste gamedrive met de truck, ’s morgens om 07.00 u., om misschien de leeuw te scoren. We vinden onderweg maar heel weinig dus of we geluk hebben dat weet ik niet. Na plm. 2 uur, geen leeuw maar wel de rhino, dus tóch geluk, hij laat zich niet makkelijk spotten, maar toch een beetje happy!

Verder niet veel gezien helaas. We zoeken verder. Terug op de campsite weer verrast door Johnny op een heerlijke brunch. Nadien even tijd om te relaxen bij ’t zwembad en om eindelijk een kaartje te schrijven naar het thuisfront. ’s Middags opnieuw op pad om ‘te scoren’, maar ook hier weer geen score, maar wel een mooier landschap dan vanmorgen, dus toch de moeite waard! ’s Avonds nog bij de waterhole geweest en daar stond weer de olifant en kwam ook de rhino weer. We hadden toch een leuke dag. 

Morgen weer naar een ander stuk Namibië waar we meer berglandschap te zien zullen krijgen, dus we zien wel wat het zal worden.

Kees.

 
19.08.2008.
Na een lange rit zijn we vandaag aangekomen bij  ‘Twijfelfontijn’. 
In Etosha kregen we de laatste kans om nog wat dieren te spotten.
Onderweg hebben we heerlijk taart op bij een gezellige bakker.
Aangekomen op de campsite was het snel tenten opzetten en ons klaar maken voor een bezoek aan Twijfelfontijn.
Hier kregen we een rondleiding van een gids. Op deze plek hebben we mooie rotstekeningen gezien.

Terug op de campsite hebben we weer genoten van een heerlijke maaltijd van Johnny. ’s Avonds werd het kampvuur aangemaakt, maar na deze lange dag gingen we allemaal vroeg slapen.
Helaas heeft niemand de woestijnolifant gezien…

20/22.08.2008. Swakopmund.
Voordat we aankwamen in ‘wereldstad’ Swakopmund, hadden we een primitieve maar schitterende campsite aan de voet van de bergen van Swakopmund. De omgeving was werkelijk adembenemend! En we maakten, zowel ’s avonds als ’s ochtends, een wandeling tussen het rode gesteente.

Helaas was er echter geen water, dus wassen, tanden poetsen en koken moest met minimale middelen en meer creativiteit…
Daarna: óp naar Swakopmund! Aangekomen in ‘Litte Germany’ was het bijna een cultuurshock. Ineens wemelt het van de witte mensen, die op allerlei manieren goed verstaanbaar zijn: Duits, Zuid Afrikaans, Engels, je kiest maar! Ons hotelletje is een schattig, felgekleurd, typisch Duits gebouw. Toepasse-lijk ‘Villa Wiese’ genoemd!

Je waant je bij binnenkomst in een Beierse stube. De gastvriendelijkheid is wel erg Afrikaans: langzaam, iet -wat onvriendelijk en vooral weinig communicatief! Blijkbaar hanteren ze hier gewoon andere regels voor dialogen ofzo?
Als iedereen gesetteld is, gaan we naar het adventure center voor een filmpje over wat te doen in ‘Swakop’ De indrukwekkende woestijn biedt vele mogelijk-heden, waar ieder iets vindt naar zijn of haar smaak.
Monique en Roland gaan ‘staand’ sandboarden, Rina en Kees gaan ‘op de plaat’ en René (kan/mag i.v.m. oogproblemen niet) en Jeanne die meegingen om het geheel te aanschouwen. Jeanne word zelfs ook nog verleid om een afdaling, op de plaat, mee naar beneden te gaan als een soort tandem op de rug van de instructeur!
                                     
Vanwege de toenemende windkracht gaat de eerste dag de skydive van Emilie, Suzanna en Lisanne niet door, maar dat halen ze de dag er op met alle enthousiasme weer in! Ook gaan Roland en Monique die dag nog quadbiken in de woestijn. ’s Avonds komen we elkaar nog tegen in het hotel, iedereen vol verhalen over de mooie plaatjes en adrenaline kicks, of het heerlijke eten dat de restaurantjes van het stadje te bieden hebben.  De meest tot de verbeelding sprekende gerechten staan hier op het menu, naast de schnitzels en de bratwurst! Ook wordt het nachtleven van Swakopmund tot in de late uurtjes geproefd. Een grappig stadje, ongelooflijk ‘niet-Afrika’, maar wel een leuke ervaring!

Lisanne.
 
23.08.2008. Swakopmund.
Zaterdag winkeldag? Nou vergeet ’t maar! Om 13.00 uur kun je een kanon af schieten zonder ook maar iemand te raken!
Effe een ‘koffie-met-koek’ kan dus alleen ’s morgens…
We hebben ’s morgens de stad doorkruist en nog wat mooie ‘buildings’ en andere curiositeiten gespot.
Daarna wat gepuzzeld en gelezen om de tijd te vullen.
Na lang zoeken uiteindelijk tóch nog een koffie-plek gevonden bij/in een internetcafé.
’s Avonds (gelukkig gereserveerd) bij Napolitano ge-pizza’d en ge-lasagna’d… hééééél lekker!!
Morgen niet vroeg op en naar Solitair. Benieuwd wat/ hoe dat weer wordt!

René.

 
24.08.2008. Solitaire.
Als zombies een beetje de spullen gepakt, maar alle kleren zijn tenminste proper…
Nog even genieten van het ‘cooked breakfast’ en rond 9 uur op weg naar Solitaire.
Ik probeerde te slapen maar ik kon het niet echt vatten. We hadden enkele stops onderweg.
Bij een aloë woestijnboom, best een mooie schors had die, en vervolgens bij een rotsformatie, waarvoor je stiekem uit de truck kwam.
Uiteindelijk nog een stop omdat we over de ‘Steenboks Keerkring’ reden. Weer een mijnpaal!

Aangekomen op de camping was het vreemd om weer met de tent te sukkelen. Daarna nog even relaxed lezen aan het zwembad en  o n t z e t t e n d  v r o e g  naar bed!!!

Emilie X

25.08.2008. Dag 39: Sesriem/Sossusvlei.
Om 7 u. op, zodat we om 8 u. konden vertrekken. Het was een korte rit, maar 80 km, en na aankomst in Sesriem zijn we even Sesriem Canyon gaan bekijken, echt mooie omgeving daar!
Teruggekomen voor de lunch (kaas in plakjes vandaag), en om 13 u. vertrokken naar de ‘4x4’ die ons naar Sossusvlei zou brengen.
De gids was een Japanse mevrouw, Yuri, ze vertelde zeer leuk en wist ontzettend veel. Sossusvlei en Deadvlei waren beide echt prachtig, de ene nog groen, de andere zo dood als iets…
Na deze korte wandeling werd het tijd voor de gevreesde ‘Dune 45’ (150 m. hoog).
Ik zag er oorspronkelijk een beetje tegenop, maar het was écht veel minder vermoeiender als ik ooit had gedacht. Iedereen, buiten Suzanna, behaalde de top. Uitzicht was prachtig:    

Naar beneden lopen ging natuurlijk veel sneller en was ook gewoon super leuk!
Gelukkig waren we voor het uur van sluiten aan de campsite (anders hadden we niet binnen gemogen), sprintje naar de douche, want echt overal was ik zanderig! Nu proper aan ’t wachten op het avondeten en dan lekker vroeg bedje in!

Tara.

26.08.2008. Dag 40: Fish River Canyon.
Vandaag weer een lange truckdag voor de boeg. We gaan vandaag naar de op één na grootste canyon ter wereld!
We zijn allemaal erg benieuwd en gaan genieten van een mooie zonsondergang. Maar eerst nog een lange rit voor de boeg die we, zoals gewoonlijk, vullen met slapen, lezen en muziek luisteren.
We komen later in de middag aan bij de campsite waar we onze tenten opzetten.
Daarna vertrekken we naar de ‘Fish River Canyon’ We ontmoeten daar ook de andere ATC-mensen en zelfs Nederlanders!
De canyon valt mij persoonlijk nogal tegen… We konden ook niet zoveel zien door de felle zon.

Toch wel een paar mooie foto’s gemaakt en van het uitzicht genoten.
Daarna zoals vanouds bij het kampvuur en lekker het tentje in voor een goede nachtrust.

Suzanna.
 
27.08.2008. Fish River Canyon – Oranjerivier (Zd.Afrika).
Lekker uitslapen deze morgen omdat we vanmorgen niet naar de zonsopkomst bij de canyon wilden kijken.
Dus om 08.00 uur op en om 09.00 uur de truck in!
Na de laatste zebra en onverharde weg, verlaten we het droge landschap van Namibië.

Aangekomen in Oranjerivier hebben we geluncht en hebben we de middag kunnen besteden ter eigen invulling.
’s Avonds gegeten aan  e e n  e c h t e   t a f e l  (..!..) en licht en bijtijds naar bed.

Monique.

28.08.2008. Oranjerivier – Namaqualand/Ratelgat.
Na een luidruchtige nacht hebben we voor de laatste keer de tent op moeten ruimen. Onderweg naar Ratelgat hadden we sinds tijden een beetje regen!
In Kotzeshoop gestopt om boodschappen te doen, geld te wisselen (“Duurde lang hè Kees!?”) en hebben we nog een bakkie koffie gedronken bij ‘Wimpy’.
Verder op weg naar Ratelgat, door een landschap met kleurrijke bloemen.

Aangekomen in Ratelgat werden we verwelkomt door Berlin. Na ons gesetteld te hebben in ’n rieten hutje hebben we een wandeling gemaakt door het gebied.

    

De wandeling was kort, maar leuk! We hebben aparte planten gezien, rotstekeningen, toegezongen door Berlin, met ter afsluiting een prachtige regenboog.
Het avondmaal van Johnny was lekker. Daarna met Johnny en Berlin bij een wijntje uit de streek en een zoutje, nog nagepraat over onder andere het ontstaan van Ratelgat. Waarna we ons aan de donkere en verwachte koude nacht zouden overgeven…

Roland.
 
29.08.2008/31.08.2008: Namaqualand-KAAPSTAD en weer naar huis….
Onderweg naar Kaapstad reden we aanvankelijk door een mooie omgeving. Maar hadden de pech dat het weer niet zo best was: regen- en mistachtig! Jammer.
We zagen tal van bloemenvelden en prachtige berg- en rotsformaties (waarbij sommige bergen een hoedje op leken te hebben) en waarbij het opviel dat niet alleen Kaapstad een Tafelberg heeft! Want we zagen onderweg namelijk diverse ‘Tafelbergachtigen’!!
In Kaapstad aankomend zagen we de echte ‘Tafelberg’ liggen, doch door de mist en laaghangende bewolking was-t-ie niet duidelijk te zien.
In het hotel aangekomen snel uitpakken en dan de stad verkennen, waar te eten is en/of aandenken te kopen zijn.

                   

De andere dag ‘Waterfront’ opgezocht en in de stad diverse mooie gebouwen, beelden, en andersoortig kunst gezien. Jammer opnieuw dat ook deez’ laatste dag weer regenachtig is zodat van écht ‘passagieren’ niet zo veel terecht komt.
’s Avonds afscheid genomen van de crew en de welverdiende envelopjes uitgereikt. 
 
    

Gerrit, Mozes en Johnny, hartelijk bedankt voor de goede zorgen. Jullie waren een werkelijk prima crew. We zullen jullie van harte aanbevelen waar mogelijk en nodig!

En ja, dan is “de tied-van-gaan-toch-weer-gekomen”… we moeten weer inpakken en naar ‘de plane’. Het zit er op! Het is gedaan met vakantievieren! Het is over en uit met de pret!

En onder een grauw doch fraai wolkendek vliegen we huiswaarts…

Voor sommigen roept maandag het werk weer, andere hebben nog een paar extra dagen vrij (waar halen ze ’t vandáán!?) en voor ons (Jeanne en René) begint het pensionada-leven weer…
Het is een prachtige  gevarieerde reis geworden. We hebben heel veel gezien en beleefd. Heel veel, verrassende, indrukken opgedaan.
Ons regelmatig verbaasd en afgevraagd hoe kan men in deze tijd nog zó leven, doch anderzijds ervaren dat de bevolking in de zeven verschillende landen toch op een of andere manier een ‘gelukkig’ lijkend leven lijden… Hoe ze kunnen leven met zo weinig (wat wij westersen rijkdom noemen) en, waar wij, jong en oud, soms nog wat van kunnen leren….
Het ga jullie, medereizigers, goed. Maak er in jullie verdere leven wat moois van! Geniet van het leven en blijf gezond!

René.