Cultuur
Met oog voor de wereld
Filter reisblogsGeselecteerde filters:
-
Waar de zon altijd schijnt: Santo Antão, het mooiste stipje in de Atlantische Oceaan
In Ponta do Sol schijnt de zon altijd als ik Rodrigo moet geloven. Met een grote boog duikt hij in het zoute zeewater dat wild tegen de kade klotst. Er is geen echt strand, maar slechts een haven waar vissers, kinderen en metselaars verkoeling zoeken na een dag onder de brandende zon.
-
Ieder kind goed gevoed
Te veel kinderen in de wereld groeien op zonder goede voeding. Met als gevolg dat ze ondervoed raken of juist veel te zwaar zijn. UNICEF helpt zowel kinderen als hun ouders op vele manieren.
-
Het Titicacameer, een magische plek
Na meer dan vijfentwintig jaar keert schrijver en oud-reisleider Jeroen Windmeijer terug naar zijn geliefde Titicacameer. Als student Culturele Antropologie woonde hij ooit zes maanden in een kleine gemeenschap aan de Boliviaanse oevers. Nu maakt hij met Djoser een rondreis van drie weken door Peru en komt hij terug bij het meer.
-
Maya magie in de Mexicaanse kerk
Felle kleuren, geneeskrachtige drankjes, oude inheemse goden. In Centraal-Amerika lopen katholicisme en volksgeloof vaak door elkaar, en dat leidt tot unieke religieuze taferelen. Welkom in de kerk van San Juan Chamula in Mexico, de meest ongebruikelijke die je ooit zult bezoeken.
-
De Tempels aan de Nijl; Kom Ombo, Edfu & Esna
Tussen de jaren 305 en 50 voor Christus werd Egypte bestuurd de Ptolemeïsche dynastie. Dit waren geen Egyptische farao’s, maar Griekse overheersers die meegekomen waren met Alexander de Grote. Om zich populair te maken bij het Egyptische volk bouwden deze Griekse farao’s de meest fantastische tempels langs de Nijl. Die staan er nog altijd, als stille getuigen van één van de boeiendste periodes in Egyptes lange geschiedenis.
-
Culinair genieten in Georgië
Van tevoren zou je er misschien geen rekening mee houden, maar het Georgische eten is één van de grootste geneugten van een reis door deze bijzondere bergrepubliek.
-
Een zintuigen prikkelende ervaring in Tokyo
Het is einde middag als ik richting de metro ingang van Ikebukuro station loop om mijn Pasmo kaart op te laden. Het eerste wat ik waarneem als ik door de grote hoofdstraat wandel, is de kakafonie van geluid die op me afkomt uit de verschillende gokhallen.
-
Sao Jorge en de afdaling van de Caldeira de Cima
Woeste golven slaan tegen de rotsen. Het geklots van zeewater overstemt het geroezemoes van dorpsvissers, die op de late namiddag bij elkaar komen om hun hengel uit te gooien en de laatste nieuwtjes uit te wisselen.
-
Mongolië en het verrassende groen van de Orkhon Vallei
Het hout in de kachel knispert op de koude morgen. De dauw staat op het witte tentzeil van onze ger. Op de verlaten heuvels graast een groepje yaks in het prille zonlicht.
-
Daar waar nog ruimte is: Het niemandsland van de Gobi woestijn
We hobbelen over de verlaten wegen van de Gobi woestijn. Voor en achter ons is niets. Het enige dat de oneindige leegte doorbreekt zijn het handjevol spierwitte gers die te lijken zijn neergezet op plaatsen die ongeschikt zijn voor menselijk leven.