Reisverslag Kenia & Tanzania hotel/chaletreis

Reisverslag Djoser reis Kenia Tanzania, 19 september - 10 oktober

Woensdag 20 september.

Gisteren na een prima vlucht aangekomen in Nairobi. Na de eerste kennismaking, en een korte uitleg van onze reisleidster Marjan nog een drankje aan de bar met enkele reisgenoten, en op tijd naar bed. We moeten morgen vroeg op!

Vanmorgen 06:30 aan het ontbijt, geplande vertrektijd is 7:15.

Het eerste stuk (de weg was nog goed!) tot Namaga ging prima. Daar formulieren invullen om Kenia te verlaten en de rij in voor de benodigde stempel. Hierna een stukje niemandsland en vervolgens weer een formuliertje invullen om Tanzania in te mogen.

De weg naar Arusha was een stuk minder oncomfortabel (we waren nog niets gewend....). Onderweg al

veel Masai met hun vee gezien en de eerste 3 Thomson hertjes!

Door vele dorpjes en nederzettingen gereden. Onvoorstelbaar hoe deze mensen leven. En alle kindjes zijn overal hetzelfde, ze blijven zwaaien naar ons.

15:30 Uur aangekomen op de plaats van bestemming, hotel Oasis in Arusha. Genoten van een late lunch en een beetje bijgekomen bij het zwembad. Morgen de rit op weg naar het echte werk, de Ngorongoro Krater! Kitty Bielsma

Donderdag 21 september.

Uitslapen! Vertrek om 8:30 uur, wat een luxe! Na een ontbijt met keuze uit ei in diverse variaties en jam, naar de truck. Na een korte rit door een druk Arusha een stop om voor 130 euro Tanzaniaanse shillingen te wisselen, met als gevolg dat mijn portemonnee niet meer dicht kan, zoveel papier. Tien minuten verder een stop bij de supermarkt. Na een shopronde en plaspauze op weg naar Karatu. Direct uit de stad de inmiddels bekende rust. Onderweg tal van gehuchtjes met een paar inwoners en dito drempels op de weg en veel kuddes met geiten en koeien. Nog een stop bij een atelier waar TingaTinga kunst wordt verkocht waar o.a. Paul en Karin een mooi schilderij kopen. Tweede stop voor de bergen in een dorpje met hele hordes verkopende kinderen. Steile klim, en bovenop een prachtig uitzicht over Lake Manyara. Plas- en fotostop! Inmiddels was de hobbelweg weer ingeruild voor prachtig glad asfalt.

Direct na aankomst een heerlijke lunch en de sleutel van onze kamer. Vervolgens met Reggie, bediening/plaatselijke gids, op pad naar het plaatselijke schooltje. Na een stoffige wandeling en wat vechtpartijtjes van kinderen om de snoepjes van Nettie bleek de school een week dicht! Kitty en ik zijn samen met 3 plaatselijke pubers de berg opgelopen, op zoek naar de lerares. Na wat vragen en even wachten kwam ze aan. De tas met schriftjes, kleurpotloden, pennen en puntenslijpers die door ons waren meegenomen nam ze verbouwereerd en verlegen in ontvangst.

Na de terugwandeling, vergezeld van tientallen kinderen, een biertje in het hotel. Heerlijk! 19:30 uur gezamenlijk diner, wordt vast weer gezellig en lekker. Bedtijd ons mandje in, morgen vroeg op, vertrek om 7:00 uur! Ngorongoro here we come! Het gaat nu echt beginnen.  Bert Bannink

Vrijdag 22 september.

Na een goede nachtrust ging het wekkertje al om kwart voor 6, en na een stevig ontbijt waren we er helemaal klaar voor. Er stond een aantal jeeps klaar en na een tijdje vertrokken we. Eerst 18 km naar de Ngorongoro gate, daar onze plasstop gehad en gelijk weer verder. Al snel ging de weg kronkelend omhoog en naderde de nevel. Onderweg al wat spectaculaire uitzichten gezien, dus dat belooft veel. Vlak voor de afdaling onze 2e plasstop, voor velen dit keer in de natuur. Daarna volgde de afdaling en zagen we de vlakte al voor ons liggen. Beneden ging het dak van de jeep eraf en kon het echte werk beginnen. Al snel onze eerste gnoes en zebra's gespot. Wat een enorm aantal loopt hier rond. Verder heel wat andere dieren gezien, te veel om op te noemen. Ik vond het zeer de moeite waard om hier rond te rijden. Aan het eind van de ochtend reden we weer richting de uitgang en krijgen we nog een toetje. 3 Olifanten op onze weg. Samen met de leeuw en de buffel waren dat er dus al 3 van de Big 5. Hierna afscheid genomen van onze chauffeurs en weer overgestapt in onze eigen truck. Dankzij het roulatiesysteem zitten we nu bijna achteraan en dat blijkt vandaag niet zo'n pretje. Omdat we al aan de late kant waren kregen we de lunchbox in de bus en moesten we al hobbelend de lunch proberen te eten. Dat viel niet mee, en hier en daar ging er dan ook een ei of een kippetje door de bus maar de meeste kregen de maaltijd redelijk naar binnen.

Daarna begon de lange reis naar onze lodge, deze ligt in de Serengeti woestijn. Voordat we deze bereikten werd er heel wat afgezien. De wegen zijn namelijk niet te vergelijken met onze A19 dus we werden heel wat door elkaar geschud. Ook het plassen werd een probleem want je kunt namelijk niet zomaar stoppen, er loopt immers wild rond. Toch vielen/vallen deze ongemakkelijkheden in het niet wanneer je naar buiten kijkt. Wat een oneindige vlaktes. Onderweg ook nog enkele giraffes, leeuwen, hertjes ( o nee, sorry Marjan!) gazelles, wrattenzwijnen en een prachtige zonsondergang boven de Serengeti gezien. Rond 19:00 aangekomen bij de Seronera Wildlife Lodge (zeer luxe en toeristisch). Daarna begon het grote schoonmaakwerk, want in de loop van de dag heb je heel wat stof verzameld en dat moet er toch weer af. Opgeknapt en wel naar het diner en daarna naar de kamer waar ik het verslag nu beëindig. Een zeer enerverend begin van onze eerste gamedrive zit erop. Hier en daar zal mijn handschrift niet te lezen zijn, maar ik hobbel nog wat na.. (noot van de typster, het is gelukt)

Nettie Oostenrijk (Hakuna Matata)

Zaterdag 23 september.

Vanmorgen 7:30 uur vertrek uit ons luxueuze lodge. Een hele dag gamedrive in / door de Serengeti. Alhoewel, een klein oppervlak ervan. Het is 14.000 km2 groot. Immense vlaktes. Met een zandpad waar we al door elkaar schuddend over heen gaan. Onze chauffeur heeft zijn best gedaan om ons zoveel mogelijk dieren te laten zien. Giraffes, olifanten, buffels, leeuwen. De bus wordt stil gezet en er worden op zo'n dag denk ik wel honderden foto's gemaakt door de groep. Buffels in een lange rij sjokkend door de Serengeti, noem maar op. Ook vogels zoals de uilen (die van Harry Potter) en gieren. Ook de luipaard in een boom, die onze chauffeur zag. Wij zagen eerst niets, later zijn staart. Hij was aan het eten van iets wat hij gevangen had. We reden dichterbij (van het pad afgeweken wat eigenlijk illegaal is) en toen werd het hem/haar teveel en kwam hij/zij uit de boom. Soms lijkt het of je naar een tv opname zit te kijken van een natuurfilm.. De dieren blijven op een veilige afstand van ons. De echte gevaren zit 'm in de Tse-tse vlieg en op weg naar de volgende lodge de takken langs de weg. Ze zijn lang en behoorlijk stekelig en de truck zwiept ze opzij zodat ze in de truck terug langs jou heen zwiepen. Regelmatig werd er dan ook gegild, TAKKEN! Zowel links als rechts. Na een afwisselende dag ( veel indrukken van de natuur en alles eromheen) komen we om 18:00 aan bij de Lobo Wildlife Lodge, midden in de natuur, er lopen gewoon zebra's omheen. Het is snel donker en morgen vertrekken we weer vroeg dus weinig tijd om van dit schouwspel te genieten. Nu het stof eraf douchen en de avond vieren. Hannie Oostenrijk

Zondag 24 september, Serengeti, Tanzania.

Om 6:00 uur ging de wake up call (kloppen op de deur). Even goed ontbijten en daar gingen we weer. Wel een prachtig gezicht toen ik vanmorgen de gordijnen open schoof. Allemaal buffels voor de deur! Ook het uitzicht en de rode  gloed van de opkomende zon zijn prachtig. Doordat sommige mensen elkaar nog lopen te zoeken (terwijl ze al in de truck zaten...) vertrokken we iets later, maar ach, we hebben tenslotte vakantie en dus geen haast. We waren nog maar net op weg met ons ochtendje gamedrive of we zagen al een groep van 7 hyena's met 1 daarvan een prooi in zijn bek, misschien wel afgepakt van de jakhals. Zo zie je geen 1 struisvogel, en zo zie je gelijk ongeveer 20 vrouwelijke struisvogels. Wij mannen waren het er over eens dat de mannelijke versie er veel mooier uitziet. Het viel mij vandaag ook op dat er vrij veel groene stukken in het landschap te zien waren met echt groen gras en plassen langs de kant van de weg, terwijl we de afgelopen dagen bijna alleen maar zand, stof, verdord gras en dooie bomen hadden gezien.

Gisteren zei ik tegen iemand (ik weet effe niet meer wie) dat we vrij veel giraffes gezien hadden. Maar diegene vond dat wel meevallen en toen dacht ik vandaag ga ik ze turven. Nou moet je zelf maar beslissen wat veel is maar 31 stuks vond/vind ik aardig wat. Na een hele tijd niks gezien te hebben gehad waren daar ineens drie grote neushoornvogels. Ik vond dat ze eigenlijk op lelijke dikke kalkoenen lijken, maar zei alleen dat ze lelijk waren. Gelijk commentaar van een paar mensen, heerlijk! Nadat ik bijna een reuzentrap over het hoofd zag (echt een goeie schutkleur!), reden we langs een groepje olifanten. Maar de chauffeurs vonden het niet spannend genoeg aangezien we gewoon doorreden. Wel voor het eerst een alligat gezien.

Van het geluid van de sprinkhanen kon ik erg genieten, maar heel even kwamen onze vrienden de Tse-tse vliegen weer langs en daar kan niemand van genieten. Ik zou graag een schedel van een buffel of een hertje (haha) mee naar Nederland willen nemen maar ben bang dat ze er bij de grens minder blij mee zijn. Gewoon stiekem proberen, of toch maar niet.....

Nou genoeg over dieren, maar over grote groene cactussen en prachtige palmbomen. De palmbomen doen me denken aan bijna alle mooie dingen van het leven; natuur, zon, relaxen en vakantie. Eenmaal bij de uitgang van de Serengeti aangekomen wacht de lunch. Waar als we klaar zijn onze truck bijna wordt overvallen door naar eten zoekende aapjes (ik ben even hun naam kwijt). Op weg naar het tentenkamp rijden we door een dorpje waar de plaatselijke markt aan de gang is. Ook zien we bedden en kasten makers en even buiten het dorp ovens om bakstenen te maken.

Via de vrolijk zwaaienden kinderen komen we aan bij het tentenkamp aan het Victoriameer. De nederlandse bazin wacht ons op. Net aangekomen, +/- 14:30 valt er na een tijdje een flinke regenbui, onze eerste overdag. En zit je net even rustig je tent te inspecteren loopt er ineens een schildpadje voorbij! Bij het avondeten wacht de vis op mij. Mazzel, Sander de Jong

Maandag 25 september.

Verplaatsdag! Na een goede nacht en heerlijk uitslapen zijn we om 10:15 vertrokken richting de grens van Kenia. Onderweg bleven we zwaaien naar de kinderen en reden door allerlei dorpjes. Wat opvalt in Tanzania is het aantal mensen dat van dorp naar dorp gaat te voet of per fiets. Er zijn niet voor niets goede Keniaanse hardlopers. We passeerden de Mara-rivier en om ongeveer 13:00 uur waren we bij de grens. Zowel aan de kant van Tanzania als aan de Keniaanse kant weer de nodige papieren invullen en stempels halen. Het duurde aan de kant van Kenia wat langer want de papierwinkel van de truck was wat ingewikkelder. We zagen het plaatsje Isebania al en binnen no time waren we bij ons hotel. Inmiddels was het 3 uur en de verlate lunch die van Melanie hadden meegekregen ging er goed in. Kamernummer gekregen, tassen weggezet en wat we over hadden van de lunch hebben we verdeeld over de kinderen buiten het hotel. Een feest om te zien dat je deze kinderen zo blij kunt maken.

Een wandeling hoort erbij en we kwamen met een groepje aan bij de school. Algauw was er van orde geen sprake meer en hadden de leerkrachten grote moeite om de orde erin te houden. We hebben ballonnen uitgedeeld, gezongen met de kinderen en ons haar vonden ze fantastisch. Allen waren intern daar en we hebben zowel de slaapzalen als de leslokalen gezien. Mijn indruk is dat deze kinderen heel blij zijn als ze iemand op visite krijgen en zo vriendelijk zijn. Wat wel even een tegenvaller was, was het weer. In Tanzania hebben we goed weer gehad ondanks het buitje bij Melanie maar zodra we Kenia inkwamen betrok het en hebben we een paar buien gehad. 's Avonds lekker gegeten en vroeg naar bed want Marjan heeft ons blij gemaakt voor 6:15 ontbijt en 7:00 uur weg. Op naar de Masai Mara, een reis van 370 km. Tonneke

Dinsdag 26 september.

Eigenlijk alweer een verplaatsdag en wisseling van de chauffeurs en truck. Vanaf vandaag is het verplaatsen in de Mercedes met chauffeur Peter. Gisteravond afscheid genomen van Andrew en Sam die ons veilig tot hier geloodst hebben. Vertrek gepland om 7:00 uur met 370 km voor de boeg!

 Wekker was vandaag niet nodig. De twee dorpshanen waren vanaf ongeveer 3:00 uur over en weer met elkaar in gesprek. Later kwam om 5:15 de plaatselijke DJ er ook nog bij met redelijk heftige muziek. Voordeel was dat we allemaall vroeg aan het ontbijt zaten en zelfs voor het eerst op tijd vertrokken voor deze lange rit. Het eerste uur voerde ons door Sugarland, voor diegene die niets gezien hebben (de slapers dus!), het was een glooiend landschap met allemaal suikerriet plantages, en verder ook wat mais. Verder was aan de behuizing te zien dat men het hier allemaal wat luxer heeft dan tot nog toe. Om 8:30 reden we door Kissii, een stadje met veel bedrijvigheid maar wel weer armoedig. Om 9:30 gestopt voor de plaspauze in Kiroka bij hotel Kiroka. Vervolgens om 10:15 nog een korte stop bij een benzinepomp waar we nog wat fris, nootjes en koekjes konden kopen. Ondertussen waren we ook diverse theeplantages gepasseerd waarop veel bedrijvigheid was. Om 11:00 uur door het stadje Bomet waar een behoorlijk drukke markt was met veel vee. In Narok om 12:30 onze vroege lunchstop (we lagen voor op schema), dat bestond uit sandwiches en wat fruit. Om 13:30 vertrokken we voor het resterende deel van de rit. Omdat alles zo soepeltjes verliep is er geregeld dat we vandaag een Masai dorp zullen bezoeken. De naam was Jackson Vill, genoemd naar de dief Jackson. Dit was toch wel een gigantische ervaring voor mij en ik denk voor iedereen. De lemen hutjes die stonken naar rook, de mannen die meerdere vrouwen mochten bezitten, hun eetgewoonten (oa bloed-melk waar weer pap van wordt gemaakt). Maar ook hun leefgewoontes met het vee, dus 's nachts alle vee binnen de kraal en jong vee ook in aparte ruimtes in de huisjes. Geweldig allemaal en met dank aan David die ons begeleide en alles in het engels wist uit te leggen. Hierna was het nog ongeveer 3 kwartier rijden naar onze eindbestemming van vandaag. Alweer de eerste gnoe's, Thomson- en Grant gazelles gezien. Om 18:00 aangekomen bij ons slaaponderkomen voor maar liefst 2 nachten; Mara Hippo Safari Lodge. Geweldig zoals het er uit ziet! Prachtig aangelegd, mooie tenten, meer luxe huisjes met een grote kamer en een heerlijke douche. Nou, dat is het dan voor vandaag. Zo lekker aan een drankje en ons voorbereiden op de dubbele game drives van morgen. Peter S.

Woensdag 27 september, Mara Hippo Safari Lodge, Masai Mara

Vanmorgen om 6:45 ontbijt. Deze keer kon je ook een echt afrikaans gerecht kiezen. Zure melk met vezels en een laagje rietsuiker. Peter heeft het geprobeerd, het was te eten. Lijkt een beetje op Brinta.

De ballonvaarders Jannie en Marjolijn zijn vanmorgen om 4:30 vertrokken, we zijn benieuwd naar hun ervaringen. Wij hebben tot 12:00 een gamedrive gedaan. Het mooiste was een groep leeuwen die aan het eten waren en een uurtje later waren er verscheidene gieren de restjes aan het vergaren. En dit keer geen parende struisvogels maar een paartje met een stuk of zeven jongen.

Om 15:30 gaan we weer verder met gamen. Na de lunch zijn we wat gaan relaxen bij het zwembad. De ballonvaarders zijn inmiddels ook gearriveerd. De game drive was vanmiddag niet zo spectaculair, maar toch hebben we later nog de leeuwen van vanochtend nog dichterbij gezien. En drie olifanten van zeer dichtbij. En als afsluiter heeft Wendela voor ons een luipaard gespot. Het duurde even voordat we hem allemaal zagen, maar dat was de moeite waard. Vanavond alles weer inpakken, want morgen gaan we weer verder. Mirjam van Vuure

Woensdag 27 september.

Vanmorgen zijn Marjolijn en ik apart van de groep een ballonsafari gaan doen. Heel, héél vroeg op om 4 uur en Marjan was zo lief om ook op te staan en er voor te zorgen dat we opgehaald werden op de afgesproken tijd + het  afrikaanse kwartiertje. Na een uur kwamen we aan bij de Fig Tree Lodge en na afhandelen van de formaliteiten en een kop koffie gingen we naar de ballonnen die al klaar lagen. De manden lagen op z'n zij en we moesten er in gaan liggen. Toen de ballon verder vulde met warmte kwam de mand overeind. 16 Personen per mand, en er waren 3 ballonnen. Toen 1 uur gevaren. Heel dicht bij de grond, ik schat tussen de 10 en 25 meter. En veel dieren gezien. Gelijk al een olifant, giraffes, wrattenzwijnen, alle soorten antilopen en héél véél gnoe's en zebra's. Verder een prachtige cheetah, leeuwen, struisvogels, visarend, gieren, etc etc. Na een uur een hele zachte landing, en in de trucks naar de top van een heuvel met 1 boom gebracht. Daar was een uitgebreid champagne ontbijt en keurig gedekte tafels met echte koks die vroegen of je een spanish of plain omelet wilde hebben. Na een uur tafelen, en in een internationaal gezelschap (mexicanen, filipijnen, engelsen, japanners) heel veel reiservaringen uitgewisseld, werden we al gamedrivend weer terug gebracht naar de Figtree Lodge. Weer veel wild gezien van heel dichtbij. Daar moesten we een uurtje wachten, wat geen straf was want het is een super de luxe resort, kregen we een privechauffeur mee die ons in 1.5 uur weer terug reed naar de Hippo Lodge. Onderweg vertelde hij honderuit over de Masai en hoe de gemiddelde Keniaan en hij in het bijzonder leefde en werkte in het Kenia van nu. Om 13:30 pas weer terug. Het was een unieke ervaring zo'n ballonvaart en wie de kans krijgt dit ooit mee te maken moet daar zeker gebruik van maken. Jannie van der Knokke

Donderdag 28 september, Fish Eagle Lodge, Lake Naivasha

Op het moment dat ik dit schrijf, zit zo ongeveer iedereen uit te puffen in het zonnetje bij het zwembad van de Fish Eagle Lodge Site. Het was vandaag weer eens een reisdag waarop we zo'n slordige 350 km hebben gereden op de geplaveide Kenyaanse wegen. De hoogtepunten en dieptepunten van de dag zal ik voor het nageslacht proberen uiteen te zetten.

Vanmorgen vroeg werden we onder het mom van een "wake up call"om een uur of 6 uit onze slaap gewekt door een Masai krijger. Naast de gebruikelijke praktijken moeten we onze koffers inpakken en ons gereed maken voor vertrek om 7:00 uur. Het vele vroege opstaan heeft na ruim 10 dagen inmiddels tot een aardige slijtageslag binnen de groep geleid. Het is daarom merkwaardig dat we ons deze ochtend niet aan het gebruikelijke Afrikaanse kwartiertje houden, maar keurig op tijd vertrekken. Behoudens een fotostop voor een worstenboom en een plasstop is er tot een uur of 10 weinig spektakel te beleven. Om deze tijd arriveren we bij een souvenir en curiosa voorraadschuur. Een aantal groepsleden kan zich niet beheersen en er wordt voor vele tienduizenden shillings ingekocht. Een geluk bij een ongeluk dat de afdingkunsten zodanig zijn verfijnd dat de gemiddelde aankoopprijs kan worden teruggebracht naar 20% van de vraagprijs.

Tegen de middag komen we aan in het door Marjan genoemde wild westen stadje van Kenia, Narok. Hier wordt de tank van onze Mercedes truck gevuld. Wanneer we de souvenir verkopers van ons hebben afgeschud is er ook nog wat tijd om bij de plaatselijke buurtsuper inkopen te doen en te genieten van het authentieke stadscentrum. Dit centrum wordt bepaald door benzinedamp verspreidende auto's, vervallen winkeltjes en een veelheid aan Masai cowboys. We vervolgen de weg die met de minuut slechter wordt. Op een gegeven moment is het asfalt zo slecht dat de chauffeur Peter er voor kiest om op het pad naast de weg te gaan rijden. Zo nu en dan zien we tussen het schudden en de stofwolken nog een glimp van een verdwaalde gnoe, gazelle of giraffe. Om een uur of 2 maken we een stop om onze lunchboxen te kunnen pakken en op een terras onze lunch te nuttigen. Aangezien niet de gehele inhoud (gebakken onderdeel van een kip, vruchtensap, stukje fruit en een droge sandwich) bij iedereen in de smaak valt kunnen we een paar Kenyaanse terrasgenieters verblijden met de overblijfselen van onze "schranspartij". In de omgeving vallen de vele maisvelden op. Een deel van de velden wordt geoogst.

Hoe dichter we bij het Naivashameer komen, hoe groener de omgeving wordt. Rondom het meer staan vele kassen. Hierin worden over het algemeen rozen gekweekt door filialen van Nederlands bedrijven. Uiteindelijk komen we omstreeks 4 uur aan bij de Fish Eagle Lodge Site. Marjan had vooraf al aangegeven dat de kamers hier eenvoudig zijn maar dat de omgeving veel compenseert. Na ontvangst van de sleutels spoeden we ons naar de kamers om te genieten van een welverdiende douche. Wat schetst onze verbazing is dat de kamers uiterst luxieus zijn (ruim, voorzien van TV en uitstekende douche/toilet ruimte). Ik vraag mij daarom af wat volgens de Djoser norm als luxe wordt beschouwd.

Vanavond gaan we om half 8 dineren. Nu is het tijd voor een biertje. Peter van Vuure

Vrijdag 29 september.

Na een goede douche lig ik nu op bed na te denken over wat ik ga opschrijven over vandaag, naar mijn mening één van de bijzonderste dagen tot nu toe.

Het was een ander soort dag vandaag. Geen vrachtauto, geen gehobbel, maar een hele dag buiten. De dag begon goed met lekker "uitslapen" tot 7:30. Daarna prima ontbijtje en de 2 busjes (lokaal vervoer) stonden om 8:30 op ons te wachten. De hele groep had namelijk gekozen om de optionele tocht naar de Green Crater te gaan doen. Het gele busje waar ik in zat bleek een goede keus. Na 2 minuten zaten we te genieten van reggae met een ontzettende bas. Ontzettende lol met de 2 gidsen en de chauffeur voorin. In het park aangekomen na een ritje van 45 minuten ging de loop (!) safari van start. Douglas legde uit dat er naast leeuwen, olifanten en giraffes nog veel meer te zien is, vooral als je te voet bent. De small five! Erg leuk, maar toen we na een paar minuten lopen tussen de giraffen en zebra's stonden was mijn aandacht toch even afgeleid. Wat geweldig om deze dieren te voet te ontmoeten. Na een lange tocht, met veel tekst en uitleg van Douglas (de gids) over Hippo sporen, mieren vallen en zijn speciale zebra kwamen we boven aan de kraterwand aan. Tijdens de afdaling naar beneden de krater in werden we gewezen op een pootafdruk van een luipaard (slik). Tussen de bomen waren de roze vlekken van flamingo's op het meer al goed zichtbaar. Tijdens de wandeling naast het meer bleven de flamingo's opvliegen van de oever wat zeker mooie plaatjes heeft opgeleverd.

Na een drankje in de lodge/campsite aan de andere kant van het meer begon de terugweg. Vele trappen omhoog en daar stonden onze busjes al klaar. Met een goede beat terug met een kleine stop aan het soda deel van het naivashameer (apart deel). Hier waren veel flamingo's te zien die hier eigenlijk nooit zitten. De lunch ging er prima in en voor drie van de groep stond er een actieve middag voor de boeg. Een fietstocht naar Hells Gate. Samen met de gids Bruno gingen we om een uur of half 3 op redelijk afgetrapte mountainbikes op pad. Op weg naar de gate genietend van de kinderen. How are you! How are you!

Vanaf de hoofdweg naar de gate werd het al wat pittiger en na de gate begon het stofhappen echt. Mul zand en veel stof waar het voorwiel af en toe goed in wegzakte maar een schitterend uitzicht. Niet te vergelijken met andere landschappen die we tot nu toe hebben gezien. Huge Klifs (30 meter) aan beide zijde van de weg. Voorbij aan Fishers Tower, een Duitser die gevraagd was een route te vinden van Mombasa naar Lake Victoria maar op deze plek door de Masai werd tegengehouden, en verder naar de George. De George is een gleuf door de aarde van 2 miljoen jaar oud. De tocht door deze gleuf (te voet) was indrukwekkend. Smal, 30 meter hoge rotsen aan weerszijden, en hotsprings. Water dat in de aarde door vulkanische activiteit wordt opgewarmd en langs de rotsen als kleine watervalletjes weer naar buiten komt. In sommige kan een ei gekookt worden. Tussen de rotsen en door het water klimmend verder naar beneden. Door tijdsnood kan de trip helaas niet verder gaan en klimmen de kloof uit. Na genoten te hebben van het uitzicht over de George op weg terug. Onder het stof kwamen we om 18:30 weer bij ons park aan. Wat een superdag!!!! Marcel Bernards

Zaterdag 30 september.

Om half 7 ontbijt, om 7 uur vertrek. Lake Narasha. Marjan had verteld dat het eerste stuk van de weg goed zou zijn, de laatste 25 km zou weer zwaar worden. Maar we zaten koud 10 minuten en de hobbels begonnen weer. De vrouw van Peter lifte met ons mee tot haar/hun woonplaats. De weg begon weer met aan weerszijden de kassen, we hoorden dat mensen daar werken voor 10 shilling per uur en dan 12 uur lang. Buiten is de temperatuur al hoog, binnen is dit denk ik helemaal niet te harden.

Om half 10 kwamen we in de 4e grote stad van Kenya; Nakuru.. Het is de hoofdstad van de provincie Rift Valley en telt 171.000 inwoners. Toen we uit de bus kwamen werden we meteen aangeklampt door de straatjongens die ons van kaarten en andere dingen wilden voorzien. Marjan had ons al ingefluisterd wat een redelijke prijs was voor een kaart; 20 shilling en al waren zij goedkoper dan de Hema toch meer wilden vangen. Iedereen kreeg ze toch voor de voorgestelde prijs. We hadden een uur om even door de stad te lopen. Even naar het postkantoor, meteen maar de zegels erbij gekocht, en toen naar de supermarkt voor o.a. weer de Pringles. Nog even de markt over voor de handelswaar, ook de hoeden waren aangeschaft en na een uur reden we weer verder en deelden we weer prijzen uit over de aangeschafte spullen.

Om ongeveer 12 uur passeren we de evenaar. Leuk is dat om te zien dat de schaduw van jezelf dus echt pal beneden je is. De woestijn wordt nu wat woestijnachtig, heel veel cactussen. Af en toe rijdt de truck van de weg af via de rivierbedding want de weg is door enorme regenval in het verleden soms volledig weggespoeld. Om 13:00 uur kwamen we aan bij de Soi Safari Lodge bij Lake Baringo. We zouden een paar treedjes lager gaan dan de lodge van de vorige dag, maar konden onze ogen haast weer niet geloven hoe mooi alles weer was. De ontvangsthal was fantastisch, hoog, met veel hout afgewerkt en de ontvangst met het glaasje fris en de vriendelijke opstelling van het personeel deed weer heel goed aan. De kamers zijn ruim, met TV en AIRCO. Het wordt steeds luxer dus. Nico is nog met Peter en Mirjam en met de gids Josphat naar het dichtsbijzijnde dorpje gelopen waar P&M wat kleding hebben afgegeven aan 2 vrouwelijke dorpsoudsten (+/- 75), en hun wat geld hebben toegestopt. Nico heeft natuurlijk de kindertjes voorzien van een snoepje. Daar we in Nakuru een boekje hadden gekocht, Engels-Kiswahili, kon hij dit meteen in de praktijk brengen door de kindertjes die "How are you?" vroegen, de vraag aan hun te stellen: "Habari za kwako?"

In de tuin van de lodge zagen we nog een (dode) slang liggen maar waarschijnlijk of wel zeker zien we bij de ochtendwandeling van 7-9 uur er meerderen. Vroeg op dus, nu maar slapen! Loes Hemelraad

Zondag 1 oktober

Nina Puraho... want ik heb vandaag weer onvergetelijke momenten beleefd. Om half 7 licht ontbijt en daarna een wandelsafari door de Rift Valley. Dwars door het landschap in. De klif was indrukwekkend. Onder stenen kwam van alles tevoorschijn. Een zwarte schorpioen, een kleine licht gekleurde en een zeer giftige adder. De schorpioen heeft nog even over mijn hand gelopen terwijl de gids de angel, waar al gif uitkwam, vasthield. Ook veel vogels gezien, o.a. één van de small five, de Buffalo Weaver. Teruglopend naar de lodge kwamen we weer door het dorp waar iedereen ons van alles toeriep. Volgens Marjan waren het alleen maar vriendelijke dingen.

Na het uitgebreide ontbijt zijn we gaan varen op Lake Baringo. Al varend was de temperatuur beter te verdragen dan tijdens de wandeling. De temperatuur is overigens wel iets wat ik verwachtte in de tropen zo dicht bij de evenaar. Tijdens de boottocht weer van alles gezien; krokodillen, jagende ijsvogels, een varaan en stukjes Hippo. Tot nu toe hadden we alleen maar ruggen in een poel gezien, nu kwam een deel van de kop boven water. De eerste visarend liet zich niet verleiden door het aas dat vanuit werd opgegooid. Op een andere plaats lukte het wel drie keer. Eén keer heb ik heel goed op de foto kunnen zetten.

Na terugkeer eerst even een duik in het zwembad en daarna weer eten. 's Middags lekker geluierd in het zwembad en foto's gemaakt van Faisal en Jospath die ik ze zal sturen. Ook onze chauffeur Peter op de hippo in de receptie gezet en op de foto. Ze hebben hier heerlijke cocktails, je moet er wel ruim een half uur op wachten, maar ze zijn verrukkelijk.

's Avonds op het terras bij het zwembad gegeten; vlees van de barbecue. Ineens ging het licht uit en kwam het personeel al zingend in een soort polonaise op. Voorop liep iemand met een fakkel. Erg sfeervol. Sander liep als eerste mee in de polonaise en mocht een taart aansnijden met de tekst: Sander welcome 301. Later trad er een plaatselijke dansgroep op en iedereen deed weer mee. In de bar een leuke afsluiting van weer een heerlijke dag.

Met Karin gaat het gelukkig nu echt iets beter. Alle andere dagen zei ze dat ook maar nu begin ik het pas te geloven. Ik vergeet nog te melden dat Kitty 's ochtends geproefd heeft van het vocht van een blad van de Aloe Vera, erg moedig. Het smaakte bitter met een langdurige nasmaak.... Nico Hemelraad

Maandag 2 oktober Lief dagboek,

Vandaag word ik wakker van een inmiddels bijna ritueel geluid. Een hoestbui van Karin. Lekker zo'n vertrouwd gevoel in het buitenland!!

We raken inmiddels al gewend aan het vroege ontbijt en vertrek zo rond een uur of zeven. Dat zal wel wennen worden als ik weer aan het werk ga, want zo vroeg mag ik het gebouw niet eens in!

In de bus dommel ik nog een beetje weg (moet zeker nog wat bijslapen ofzo) maar dan schrik ik opeens op door een luid "Fuck" van Sander die naast mij zit. Eerst denk ik dat hij mij een oneerbaar voorstel doet, maar dan zie ik dat hij met de sleutel van de lodge in zijn hand zit. De oen heeft er niet aan gedacht die af te geven en dat terwijl er toch een enorme knots hout aanzit. Heeft ie niet gevoeld (naar eigen zeggen). Marjan moet het natuurlijk weer regelen en dat doet ze ook!

Na ruim 2 uur rijden zijn we (opnieuw) in Nakuru. Dit keer om geld te wisselen, kaarten te versturen, te shoppen en koffie te drinken. De straatverkopers wachten ons al op en Karin laat zich opnieuw tot enige aankopen verleiden.

Vervolgens gaat de tocht naar Lake Nakuru NP. Een klein park van ongeveer 80 km2 waar op de olifant na alle grote wilde dieren resideren. Wij zien hier echter alleen apen, flamingo's (een paar miljoen en dat is dus behoorlijk meer dan 31), allerlei soorten hertjes en...... de neushoorn! Daarmee is de Big Five bij ons allemaal digitaal in bezit. Na het park gaan we naar onze eindbestemming voor deze dag: Thompson Falls of de Nyaharuru watervallen. Waarschijnlijk is dat hetzelfde maar voor mij nog niet geheel duidelijk. Ons boemeltje maakt evenwel nog een tussenstop bij een school. Hier worden de overgebleven lunchpakketten en een fors aantal pennen uitgedeeld.. Dit levert een drukte en gejoel van jewelste op. Nico en Loes waren van plan ook nog een paar kinderslippers van de hand te doen, maar aangezien er dertig paar voetjes in aanmerking komen zijn zij voorlopig van dat plan af zodat een burgeroorlog in Kenia ternauwernood wordt voorkomen.

Kitty en Bert hebben in Nakuru een grote zak snoep gekocht en Bert is vervolgens enige uren zoet met het uit de bus gooien daarvan (één voor één wel te verstaan). Dit leidt tot veel plezier zowel in als buiten de bus.

De volgende halte, voor vele onverwacht, is een theeplantage. Hier krijgen we uitgebreid de fijne kneepjes van het verbouwen van thee uitgelegd. Als we dat onder de knie hebben wordt er natuurlijk wel verwacht dat we tot enige aankopen overgaan. Aldus geschiedt en uiteraard tegen Europese prijzen en hoger. Dit kan de pret echter niet drukken, wij zien het als een vorm van ontwikkelingshulp en kopen daarmee dan ook een klein beetje ons geweten af.

Na weer een uurtje rijden volgt de laatste onderbreking. Het gaat hier om een mooi uitkijkpunt op 2550 meter hoogte, over de Rift Valley. Vanzelfsprekend zijn er ook Kenianen die het e.e.a. te koop aanbieden. Dit keer scoren Marcel en Raphaelle een schaakbord en Peter en Mirjam een boekenstandaard in de vorm van een hippo (als ik het goed heb gezien).

Nu nog even een klein stukje en dan zijn we eindelijk bij de lodge. Het begint al een beetje te schemeren en dus lopen we snel door naar de "beroemde" watervallen. Afdalen zit er niet meer in, dus dan maar even van bovenaf bewonderen en wat kiekjes nemen.

Onze kamers zijn overblijfselen van de Engelse periode en waarschijnlijk ook in de 19e eeuw gebouwd. Wel heel sfeervol en desgewenst wordt voor de nacht de open haard aangestoken. Ook de lounge en dinnerroom zijn sfeervol en het eten smaakt goed. Voor Nico worden speciaal nog even wat annanassen geplukt, want hij staat erop dat als dessert te kunnen nuttigen. Na een borrel in de lounge zoekt iedereen bijtijds zijn of haar mandje op want morgen staat er opnieuw een vertrek om 7 uur gepland. Paul Veldhuisen

Dinsdag 3 oktober

Vandaag zijn we van de kaart gevallen!

Het begon als een "normale" dag. Even voor 6 uur gaat de wekker en dan douchen en ontbijten. Tijdens dit werkelijk vroege ontbijt ontstaat er al een gesprek over relaties welke ontstaan tijdens groepsreizen. Marjan zegt hier inmiddels ruim ervaring mee te hebben maar meer dan dat wil ze er niet over los laten. Na het ontbijt ga ik nog even kijken bij de watervallen. Ik blijk niet de enige te zijn. Het dal is vol met mist die vanwege de snel opkomende zon ook snel optrekt. Een mooi gezicht.

Dan is het echt vertrekken geblazen. Nog even zwaaien en we zijn weer op weg. Tot de eerste stop duurt het niet lang. We gaan opnieuw de evenaar over en dat zal nu bewezen worden. Op deze plek is een man die Nettie aanwijst als zijn "assistent professor", dus is hij de professor. De professor gaat ons samen met Nettie de wet van Correoles uitleggen. Dit is een zeer ingewikkelde procedure waarbij Nettie een luciferstokje in een bakje water moet leggen. Heel lastig maar uiteindelijk heeft de profesoor ons allemaal overtuigd dat we werkelijk op de evenaar zijn. Nettie krijgt als beloning voor haar assistentie een beloning uit de immer aanwezige curio-shop. Een aantal van ons heeft nevenverschijnselen van het verblijf op de evenaar. Peter bv wil ineens het plassen gaan testen. Ten noorden, ten zuiden, en op de evenaar. Hij is hier maar met moeite van af te brengen. Misschien heeft het regelmatige wildplassen wat we doen hier ook wel wat mee te maken. Nico heeft andere problemen. Zijn evenwichtsgevoel is van slag ofzo. Hij probeert dit aan Loes duidelijk te maken maar ik denk dat met name mannen gevoelig zijn voor allerlei afwijkingen op de evenaar. Loes begreep er in ieder geval niets van. Zo'n plek is wel uitermate geschikt voor een groepsfoto. Uiteraard wil iedereen een afdruk. Dus alle camera's op een hoop en we groeperen ons als een leuke groep onder het bord van de evenaar. Even lekker tegen de zon inkijken (allemaal geknepen oogjes) en de professor maakt geduldig met alle toestellen een foto. Nog één laatste afdruk waar ook de professor opstaat en dan zeggen we gedag en vertrekken weer.

Ook de volgende stop laat niet lang op zich wachten. Dit is in Nanyuki. Er moet getankt worden. De altijd aanwezige straatverkopers drommen alweer op. Marjan heeft ons geadviseerd hier niets te kopen om agressie te voorkomen. Dus daar houden we ons aan. Dit geldt niet voor de supermarkt dus we leven ons allemaal daar uit. Chips en koekjes worden weer ingeslagen. Paul en ik zijn op zoek naar de yoghurt die we al eerder hadden gekocht maar die hebben ze hier niet. Paul vindt 2 flesjes van een ander merk en koopt die als alternatief. De yoghurt smaakt niet slecht maar wel duidelijk anders. Wat opvalt is dat het erg vet smaakt. Later blijkt het kamelenyoghurt te zijn. Weer een ervaring rijker!! De straatverkopers hebben geen zaken gedaan maar zwaaien toch gedag wanneer we weer vertrekken. In de bus stort iedereen zo'n beetje in. Niet voor lang echter, want we hebben een vroege lunch bij "big mama", de naam is duidelijk. (Ka, ze heet mama Gladys :-) De lunchpakketten worden weer herverdeeld in uitdeelpakketten en hup daar gaan we weer. Een manyatta bezoek staat nog op het programma. Niet iedereen wil mee, maar twee-derde van de groep gaat wel. Het beeld is ongeveer hetzelfde als de manyatta bij de Masai groep. Deze Samburu mayatta betreft de woongelegenheid van een nomadenstam. Veel verschil met de Masai is er echter niet. Na het afscheid gaan we op weg naar de Sarova Lodge. Dit duurt gelukkig niet lang meer. Om 16:30 uur komen we hier aan. Super!! Hier wil ik nog wel een paar dagen blijven! Er is nog tijd om even lekker bij het zwembad te hangen en een drankje te drinken. Kitty en ik bestellen het gebruikelijke. Een Bacardi-cola voor Paul, bier voor Bert en Sander. Nadat de jongens zijn uitgespeeld in het zwembad komen ze bij ons zitten. Sander vindt zijn biertje wel heel sterk... Logisch! Hij heeft zijn bier bij de Bacardi van Paul gegooid... Misschien verklaart dit ook zijn opmerking later tijdens het eten. Hij zit bij Marcel en Raphaelle, en hij vertelt over Raphaelle tegen de ober dat "they only lick each other"... Marcel en Raphaelle gaan ongetwijfeld nog in gesprek met elkaar... Inmiddels is het donker en laat, en meer geheimen kan en wil ik niet onthullen! Het was weer een geweldige dag met fantastische vergezichten. Morgen weer terug naar Isiola, terug op de kaart. Volgens mij gaat ook dat weer lukken. Karin van Doorn

Woensdag 4 oktober

Vandaag, dierendag, gaan we al weer de laatste gamedrive doen van deze reis. We rijden door de parken van Shaba, Buffalo Springs en Samburu, al hebben we in het laatste park volgens mij weinig kilometers gemaakt. Na het verlaten van de supermooie lodge, zien we al snel een groepje vleesetende parelhoenders. Ondanks het feit dat deze dieren bijzonder zijn voor ons, gaan we snel op zoek naar iets wat spannender is. Het worden een aantal net-giraffes. Deze giraffe is duidelijk anders dan de giraffes die we eerder hebben gezien. Kleiner en een roodbruine huid met witte lijnen. Erg mooi. We rijden verder naar de Buffalo Springs. Dit zijn ondergrondse waterbronnen, die na het ontploffen van een bom ontdekt zijn. Het ziet eruit als een mini-oase met palmbomen en er komen veel dieren drinken. Behalve een neushoornvogel en wat andere vogels en volgens Nico hele grote mieren, ontdekken we er echter geen. We rijden verder en komen de Grevy zebra tegen. Deze zebra heeft geen schaduwstrepen, een witte buik, en volgens een aantal dames hele lieve oortjes. De volgende ontdekking is een spiesbos of gemsbok, wat een hele mooie antilope is die nauwelijks schijnt te drinken. Hoe houdt dit dier het uit in deze hitte vraag ik me af, want het is inmiddels erg warm. Na enige tijd rondgereden te hebben besluit Peter een klein paadje in te gaan. Dan breekt het mooiste moment van de dag aan. Sander ontdekt een aantal jachtluipaarden en we kunnen er behoorlijk dichtbij komen. Wat een mooie beesten! We kijken lange tijd naar hen, en zij naar ons. Weer verder rijdend verwijst Peter een aantal andere gamedrivers naar de plek van de cheetah's. Na een korte toiletstop komen we de gerenoek tegen, een impala met een hele lange nek. Dit dier schijnt helemaal niet te drinken en heeft zich hiermee volledig aangepast aan de droge en witte (!) omgeving. Enorme vlaktes worden afgewisseld met heuvels. Tot slot van een wederom succesvolle en mooie gamedrive spotten we nog een kudde olifanten. Na afscheid genomen te hebben van de gamedrives gaan we op weg naar de lodge bij Mount Kenya. Net als gisteren lunchen we bij mama .... (ben de naam kwijt, maar de big mama dus) en stoppen we in Nanyuki. Vanwege de opdringerige straatverkopers zoekt bijna iedereen een rustig plekje waar men niet wordt lastig gevallen. Iedereen is blij als we weer verder rijden. Eind van de middag bereiken we de lodge. Het is een flinke stap terug tov de lodge van gisteren, maar het kan niet altijd feest zijn. Na een rondje door de enorme tuin te hebben gelopen, wil ik een warme douche nemen (het is hier een stuk frisser dan in Shaba). Helaas, de douche is koud. Omdat de temperatuur niet uitnodigt tot een steenkoude douche ga ik naar de receptie. Een jongen komt de douche maken. Na een half uurtje met veel kabaal en water is het gefikst. Gelukkig. De wat onaangename lucht die de jongen achterlaat neem ik voor lief. Nu op naar het diner. Wendela ps (op speciaal verzoek)

Het diner bestond weer uit het gebruikelijke buffet met chicken, beef, soep en salade. Echter al tijdens het opscheppen van de soep viel het licht uit en even hadden we alleen het licht van de vlammen van de open haard. Er ontstond een bijna romantisch sfeertje toen er kaarsjes werden gebracht. Na enige tijd (weet niet hoe lang, maar het hoofdgerecht was bijna op) ging het licht gelukkig weer aan.

Paul nam de gelegenheid waar om een toespraak te houden voor de chauffeur Peter en hem hartelijk te bedanken voor het uitstekende rijden tijdens de afgelopen 1.5 week. Voor zijn dochters waren er ballonnen en belleblaas (meegenomen door Loes). Dit laatste had hij nog nooit gezien en hij vond het prachtig. Voor hemzelf was er een envelop met de gebruikelijke inhoud. Peter bedankte ons voor de goede samenwerking. Morgen brengt hij ons naar Nairobi en misschien overmorgen nog naar het station voor de trein naar Mombasa. Dan volgt het echte afscheid.

Donderdag 5 oktober

Na een heerlijk fris nachtje slapen word ik (helaas) al om half 7 wakker, ergens in een steenkoud huisje aan de bijzonder brede voet van Mount Kenya. Als uitslapen niet lukt, kan ik net zo goed de vroege ochtendwandelaars gaan versterken. En zo zit ik 's ochtends om kwart voor 7 (alweer) meesmuilend aan een klef ontbijt met natuurlijk een immer aanwezig ei (alweer en alweer...). Om 8 uur gaan we met 10 man sterk met gids Isaac op pad. We vertrekken gewoon lopend vanuit de lodge. Het is een heerlijk frisse ochtendwandeling met hier en daar een klauterpartij of een prachtige turn-act op de evenwichtsbalk. Onderweg spotten we o.a. Aloe Vera, munt- en hennaplantjes, plantjes die giftig zijn en plantjes die genezen. Verder allerlei vogeltjes (voor de geinteresseerden, bij Marjan valt na te vragen hoe of wat; ik ben al blij als ik de vogel ook zie, weten hoe die heet is te veel gevraagd). Tot slot mag ook de vermelding van het zien van roodgebilde, kontkrabbelende bavianen en een apensoort die lijkt op een stinkdier (franje aap) niet ontbreken.

Om half 11 is een ieder klaar voor vertrek en gaan we (voor de laatste keer, snik snik) op een lange hobbel reis met de truck. Nairobi, here we come. Maar natuurlijk niet voor er gelunched is in een onorigineel curio-shopje. Al snel Naroibi bereikt. Beschaving! Op de niet afgesproken tijd van half 8 werden we door een rijdende, bonkende, ordinaire knipperkerstboom opgehaald bij ons Heron Hotel; de disco-bus! Met veel kunst- en snijdwerk (gelukkig hadden de auto's op de andere baan toch altijd wel het gevoel dat hun lak en bumper te kostbaar waren) heeft de disco-bus ons naar Nairobi's (blanke) place to be gebracht: De Carnivoor.

WE ATE CAMEL AT THE CARNIVORE

zou op ons t-shirtje moeten staan... Maar een leuke avond was het zeker!! Marjolijn

Vrijdag 6 oktober

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen en om 9 uur een vers ontbijtje genomen op het terras van The Heron Hotel. Om 10 uur nam Marjan ons mee downtown Narobi voor een route langs de overheidsgebouwen en oa het mausoleum van Kenyatta, de 1e president van Kenya, en langs het parlementsgebouw waar de door het hek genomen foto's moesten worden gewist.  Onderweg geld gewisseld en gepind en daarna een heerlijke pizza met ... (noot van de typster: sorry Jannie, dit kan ik echt niet ontcijferen maar het was vast heel lekker!) na genuttigd. Een deel van de groep ging daarna per taxi naar de giraffenopvang in Karen en de rest bleef downtown voor een goed boek of een museumbezoek. Een paar uurtjes al kaartend, puzzelend of babbelend doorgebracht op het terras van Heron Hotel. Na 5-en begon iedereen (behalve Marjan) een beetje zenuwachtig te worden omdat Peter en zn truck nog niet verscheen om ons naar het station te brengen. Om half 6 gingen we toch van start, op weg naar Mombasa. Na 20 minuten door de vrijdagmiddagspits van Nariobi gefriemeld te hebben, werden we met bagage gedropt. Nog wat rondgehangen en toen naar de trein. We hadden de 5 achterste couchettes voor onze groep. Eerst werd (als een stel uitgelaten schoolkinderen) de trein en coupe's door iedereen onderzocht. Daarna ging de eerste shift eten in de restauratiewagon. De tocht daar naar toe was een kermis attractie op zich in die schuddende treinstellen. Het eten was goed. De norse obers bleven af en aan rennen, in het nauwe gangpad met hun (smoezelige) witte pakjes aan waarvan sommige indrukwekkende schoudervullingen hadden. Tijdens de 2e shift van kwart over 9 kwam de trein tot stilstand en bleef vervolgens 3 uur stilstaan!! Ondertussen waren de bedjes opgemaakt en ging iedereen maar naar bed, op een paar fanatieke kaartspelers na. Om 1 's nachts begon de trein weer te rijden om vervolgens na 30 minuten weer te stoppen. Deze keer voor 3 kwartier. DIT IS TERECHT EEN SUPER BOEMELTREIN!! Op deze manier is Mombasa wel erg ver weg. De rest van de nacht een beetje liggen dommelen. Om 7 uur stond de trein alweer stil. Aankomsttijd wordt nu 12 uur ipv 9 uur. Jannie van der Knokke

Saturday 7 October

Arrival at Mombasa main station: 13h... Finally! :-)

We enjoyed the special moment of the breakfast "on board" and playing cards! After a quite "interesting" night (short), we now can start our relaxing, cooling days. Bathingsuits, sun creams (from 0 to 50 protection index for some of us), sunglasses... everything is ready for our two day to the beach! The lodge is a little paradise just outside Mombasa city, quite different from the crowd you can have in the city. You can't realise that you are so close from one of the biggest city's in Kenya. Some of us have decided to discover the marin park while diving or snorkling, some other wil make sure to enjoy as much as possible the "Kenyan" sun next to the swimming pool and with a fresh beer! We will also enjoy the delicious seafood available here after 3 weeks of buffet, buffet or buffet :-)

No schedule neither for the diner time or for the morning call... assume this has to be considered as our reward for the last 19 days of travelling al over Tanzania and Kenya! These 2 days will surely give us time to replay all the things we have seen so far, in our mind: animals during the gamedrives, amazing landscapes, human experiences in the school and in general, with all the Kenyan people we have met during this trip. For most of us, it has changed our view on the world! Raphaelle (the sole french-polish girl of the trip :-)

Zondag 8 oktober, Nyali

Vandaag gaan we de waterprooftest evenaren. De één in het zwembad, de ander snorkelend, enkele duiken echt in het diepe en Wendela schrijft haar fotocamera ook in voor de proef. Zelf ga ik de onderwaterwereld van de Indische Oceaan weer ontdekken en vertrek gewapend met de essentials water, zonnebril en Nivea factor 30 naar de glasboot vanwaar we niet veel later zullen gaan snorkelen.

Het is eb, "Murphy" de boot ligt wat uit de kust en zodoende worden we getrakteerd op een kwartiertje wadlopen. Heel attent manouvreren de bootjongens Murphy in laag water, om te vermijden dat we tot onze middel moeten waden. Om even later geheel kopje onder te gaan in de oceaan, en ons snorkelavontuur begint. Tony neemt ons mee naar het koraal, waar de vele vissoorten huizen; zebra- en maanvissen laten zich als eerste zien, kleine ultramarijn visjes steken fegekleurd af tegen het paarse- groene koraal. En de bontgekleurde angelfishes doen je in de hemel wanen!

Na een uur worden we weer aan boord genodigd. Hier begint voor Loes de werkelijke uitdaging. Het trapje mist de onderste trede en met vereende kracht wordt als grootste vis al schaterend binnengehaald, na drie pogingen en smeekbedes als "help me, ik ben 59!" (tijdens de reis heeft ze haar leeftijd nooit genoemd, maar ja, met twee guitige knullen die je willen helpen... ik snap 't wel Loes). Sammy brengt ons naar het drooggevallen rif, waar we een korte wandeling maken. In elk poeltje blijkt teken van leven: de starfish steekt rood af; de zeeegel, hoe klein ook, dreigt met zijn zwarte pinnen; de zee-komkommer glanst glibberig in de zin; en de zeespin doet menigeen gillen. Ook een prachtwereld. En dan is het tijd ons los te rukken van al dit moois. De drie uur zijn omgevlogen. Wij zijn waterproof gebleken. De Nivea factor 30 ook trouwens. Voldaan schuif ik terug bij het Reefhotel aan bij de lunchtafel. Toch maar even geen seafood nu...? jullie Mama Safari, Marjan

Maandag 9 oktober

De cirkel is rond, vakantie bijna over, iedereen heeft een dag geschreven, dus de laatste is weer voor mij. Nog even terug naar gisteren, het duikavontuur van Peter, Mirjam en Raphaelle voor de Scuba Introduction en de open water duiken van Marcel, Marjolijn en mijzelf.

De "beginners" werden om 9 uur opgehaald en na een videointroductie zijn ze het zwembad ingegaan voor de eerste kennismaking met de apparatuur en het wonder van het onder water kunnen ademhalen. 's Middags een echte duik in de zee. Het is iedereen goed afgegaan, veel gezien en ik geloof dat in ieder geval bij Peter en Raphaelle de interesse is gewekt om verder te gaan. Marcel, Marjolijn en ik werden om 12:30 opgehaald voor de "hoe ging het ook alweer" poolcheck. Hierna met een groep divemasters in opleiding de boot op voor de duiken. Het stukje de zandbank over was absoluut spectaculair!!

Na de 1e duik, wat weer heerlijk. Best nog een gedoe, vest aan, fles op, flippers aan je voeten zien te krijgen, bril op je snoet! Mijn onderwaterwereld kennis is helaas te minimaal om alles bij naam te noemen, maar in ieder geval mooie papegaai- en discusvissen, zebra vissen, een behoorlijke Morene, de Wonder fish (ook wel bekend als de "I wonder what that is fish") en vele zeesterren en prachtig koraal.

Vanmorgen met zn allen (op Jannie en Marjolijn na), om 10 uur op pad voor een wandeling in Mombasa. Helaas is de stad met haar half miljoen, voornamelijk islamitische, bewoners nogal vervallen maar er hing absoluut een zeer prettige en gemoedelijke sfeer. E.o.a. wijsneus drong zich op aan ons als gids ondanks onze herhaaldelijke afwijzingen. De reden van zijn volharden werd duidelijk toen iedereen de laatste shillingen had uitgegeven aan souvenirtjes. Hij was namelijk van mening dat hij ons naar de winkels had geleid, en ging na ons vertrek zijn "provisie" ophalen bij de winkeliers waarna we hem dan ook niet meer hebben gezien. Jammer dat dit gebeurt. Mijn, en ik denk die van vele, indruk van de Kenianen is dat het een enorm vriendelijk en gastvrij volk is, die allemaal willen werken voor hun geld, maar helaas zitten er altijd mensen bij die dit anders zien.

Laatste middagje genieten bij het zwembad, en vanavond als afsluiter met z'n allen eten en Marjan bedanken voor haar geweldige reisleiding en haar het boek kado te geven wat we voor haar hebben gekocht in Naroibi, dus wellicht nog een ps-je  Kitty

ps-je (goh, verrassend) Het eten was gezellig! En de bediening dolblij dat de meesten voor het buffet kozen... Tja, 3 menu-kaarten op 19 personen is sowieso wat lastig met bestellen, en de kok was al bijna in blinde paniek met het vooruitzicht om alles tegelijkertijd op tafel te moeten krijgen... Paul heeft wederom (hij deed het zo lekker bij Peter) het woord genomen om Marjan te bedanken en het boek te overhandigen waar ze erg blij mee was. Nog een laatste drankje, en toen toch maar betijds naar bed, want we moesten achterlijk vroeg op. Hulde aan Nico, Loes, Peter en Tonneke want zij waren zo sportief om ons 's morgens 5 uur uit te zwaaien (die mazzelaars hadden nog 2 dagen luieren tegoed). Regen in Mombasa (volgens Loes engelen tranen omdat de groep uiteen viel), en vervolgens een prima reis terug zonder enige vertraging. Op Schiphol dan toch echt gedag zeggen.

De vakantie is nu echt voorbij. Ik spreek nu namens mezelf, maar hopelijk namens velen; ik heb een fantastische reis gemaakt, bijzonder veel indrukken opgedaan, heel veel moois gezien, en een stukje van m'n hart verloren aan Afrika. En dan nu nog één keer, om af te sluiten, er mag gedanst worden,

met z'n allen!! :

JAMBO,

JAMBO BWANA

HABARI GANI?

MZURI SANA!

WAGENI

MAKAREBISHWA

KENYA YETU

HAKUNA MATATA!

HAKUNA MATATA!

Voor de mensen die geen idee hebben waar dit over gaat. "Onze" Jambo song, vertaald:

Goedendag,

Goedendag meneer

Hoe is het?

Het gaat erg goed!

Wees welkom,

Van harte welkom

in ons Kenia.

Geen probleem!

Echt, geen probleem!

Groetjes, Kitty